Het digitale tijdperk: vertragen

In het digitale tijdperk kunnen kinderen online snel en gemakkelijk relatievaardigheden leren, waarbij ze rudimentaire, soms bevredigende verbindingen opbouwen. De ontwikkeling van deze online relaties neemt vaak de plaats in van offline relaties. De vaardigheden die nodig zijn voor elk zijn verschillend. Elk kost tijd en energie om zich te ontwikkelen, wat resulteert in een ander wereldbeeld van hoe een 'normale' menselijke relatie eruit ziet.

Helaas zijn sociale vaardigheden die op internet zijn geleerd vaak onmogelijk om met succes toe te passen in de offline wereld. Naarmate kinderen ouder worden, worden ze steeds minder in staat om gezonde sociale relaties op te bouwen. En deze moeilijkheid wordt snel en pijnlijk duidelijk in de ontwikkeling van een kind. De cultuur van het digitale tijdperk doet weinig om het verzamelen in de echte, fysieke wereld te bevorderen. Dus in plaats van te leren een sterke, diepe, intieme band met hun leeftijdsgenoten op te bouwen, hebben kinderen een stenocode om op veilige afstand te communiceren. Beschermd tegen elk mogelijk ongemak, maken ze zich voldoende los van de rommelige realiteit van sociale verstrikking om eraan deel te nemen zonder de hulp van een handleiding.

Natuurlijk, hoe zwaarder men vertrouwt op het aansluiten, hoe moeilijker en ongemakkelijker het kan zijn om de stekker uit het stopcontact te halen en zich met natuurlijk gemak te gedragen tegenover anderen in het offline sociale leven. Wanneer deze afhankelijkheid, met behulp van berichten van leeftijdsgenoten en de media, een pathologisch niveau bereikt, ontstaat er een situatie waarin een jongere hypothetisch het leren van kritische sociale vaardigheden bijna volledig kan overslaan. Kinderen die dat doen, kunnen aan hun wielen worden gelaten in de chaotische verwarring van de ruimte tussen het online en offline leven. Op dit moment kunnen ouders van pas komen.

Ouders kunnen vertragen en stoppen wanneer het er echt toe doet. Wanneer kinderen diep van streek zijn, stopt hun wereld en moeten ouders met hen stoppen.

Kinderen die zich geliefd, gewaardeerd, gekoesterd en aandacht en respect verdienen, hebben het zelfvertrouwen dat nodig is om gezonde keuzes te maken. Ze oefenen kritisch en onafhankelijk denken in gecompliceerde situaties, zowel online als offline. Als deze kinderen het moeilijk hebben, weten ze dat hun ouders er voor hen zijn. Ze weten dat wanneer ze overweldigd worden door een probleem, ze niet alleen bij hun ouders terecht kunnen voor het oplossen van problemen, maar ook voor troost en ondersteuning. Zeker in de wetenschap dat ze voor deze dingen op hun ouders kunnen vertrouwen, ontwikkelen kinderen iets kostbaars: vertrouwen in zichzelf. Ouders die de uitingen van emoties van hun kinderen zien als kansen voor intimiteit en onderwijs, stellen hun kinderen in staat de lessen die ze op deze momenten leren in de toekomst toe te passen op soortgelijke situaties.

In plaats van toe te geven aan het bijwonen van en reageren op een overweldigende toestroom van prikkels, let op jezelf als ouders. Maak jij tijd voor je kinderen? Ben jij alleen?reagerenop hun emotionele uitingen of vertraagt ​​u om hun ervaring te delen, om met hen te denken en mee te voelen, om hen te helpen het moeilijke proces van opgroeien te navigeren? Ben je op de alledaagse momenten bij hen om liefde, steun en inzicht te delen, of staat het digitale tijdperk in de weg?