Emotiecoaching Stap 3: De gevoelens van een kind behandelen met empathisch luisteren en valideren

Lees hier stap 2.

Om echt contact te maken met je kind op een psychisch moeilijk moment, is het belangrijk om tussen de regels door te lezen. In plaats van een kind te vragen hoe het zich voelt, observeer dan hun gezichtsuitdrukkingen, lichaamstaal, gebaren en de toon van hun stem. Als je peuter huilt, weten ze waarschijnlijk niet waarom. Vragen helpt niet. Leeftijd is hier echter niet het hele verhaal. Als je je twaalfjarige zoon vraagt ​​of hij nerveus is, zal dit waarschijnlijk een negatief antwoord uitlokken. In plaats van vragen te stellen waarop u het antwoord al weet, stelt Drs. John en Julie Glory suggereren een combinatie van oplettendheid, het aanbieden van eenvoudige observaties en het valideren van de emoties van uw kind op moeilijke momenten.

Frieda's dochter, Agatha, tien, valt haar in een hinderlaag zodra ze de deur binnenkomt na een lange dag op kantoor. In woede en tranen loopt Agatha achter haar moeder aan als ze naar de woonkamer loopt en boos vertelt over haar 'vreselijke' pianoles een paar uur eerder. Terwijl Frieda bijkomt van de tirade, onderbroken door af en toe stampvoeten en verklaringen om onmiddellijk te stoppen, ontdekt ze dat de instructeur van haar dochter enkele negatieve opmerkingen maakte over het oefenen van Agatha. Of het ontbreken daarvan. Geïrriteerd door het constante geklaag van haar dochter over de lessen waar ze altijd om had gesmeekt, herinnert Frieda zich de derde stap van Emotiecoaching en haalt diep adem. 'Je lijkt op dit moment gefrustreerd over je pianoleraar,' zegt Frieda, 'Is dat waar?' 'Ja! En ze liet me zo schuldig voelen”, antwoordt haar dochter. Haar moeder ziet de rode wangen en betraande ogen van haar dochter en gaat naast haar op het bed zitten. Ze streelt Agatha’s haar en praat ernstig tegen haar: “Ik haat het als mensen me dat gevoel geven. Het stinkt echt. Wat denk je dat je minder gefrustreerd zou maken met piano?” Een paar nadenkende momenten later vraagt ​​Agatha opgewonden om een ​​duet met Frieda te spelen voor haar volgende recital. Als Frieda het ermee eens is, grijnst haar dochter. Door haar moeder als een bondgenoot te zien, krijgt Agatha het vertrouwen om door deze tijdelijke belemmering heen te werken en door te gaan met het nastreven van haar liefde voor het maken van muziek. Harmonie is hersteld.