Czy zachowujesz tajemnice przed swoim terapeutą?

„Powiedziałem ci, że mówienie prawdy jest bolesne. Zmuszanie do kłamstwa jest o wiele gorsze” – Oscar Wilde.

Tak często wyzwania związane z byciem uczciwym i przejrzystym trafiają do gabinetu Twojego terapeuty. Wiele par i osób nie ujawnia ważnych aspektów siebie lub związku ze strachu i dyskomfortu. Oczywiście priorytetem jest poziom komfortu u terapeuty. Terapeuci muszą pracować nad budowaniem relacji i tworzeniem bezpiecznej przestrzeni do otwarcia dla swoich klientów. Jednak nawet wtedy niektóre osoby mają trudności z byciem uczciwym wobec siebie i/lub innych. Jest to również zrozumiałe z perspektywy opartej na traumie i nie powinno się tego zawstydzać. Raczej należy to zbadać, a poinformowanie terapeuty o swoich zmaganiach jest pierwszym krokiem.

Czy czujesz się swobodnie, gdy wyrażasz swoje emocje, gdy jesteś zły lub smutny? Jeśli twój partner jest na ciebie zły, czy czujesz się bardzo nieswojo i chcesz uniknąć interakcji? Zdradziłeś swojego partnera i myślisz, że jeśli się dowie, to odejdzie? Dlatego żyjesz z ciężarem tego sekretu? Czy trudno ci dzielić się swoją przeszłością, ponieważ budzi to w tobie bolesne emocje? Odpowiedzi na te pytania rządzą potężne różnice indywidualne wynikające z przeszłych doświadczeń, wychowania w dzieciństwie i norm kulturowych oraz wielu innych czynników.

Najczęstszą przeszkodą dla przejrzystości jest to, jak każdy partner „odczuwa uczucia”, zwłaszcza te negatywne. W „Co sprawia, że ​​miłość trwa?” Dr John Glory opisuje stosunek człowieka do uczuć jako „metaemocję”. „Meta” to słowo, którego psychologowie używają do opisania czegoś, co się składa. Na przykład „meta-emocja” odnosi się do tego, jak myślimy o uczuciach. W swojej książce „Inteligencja emocjonalna” Daniel Goleman wskazuje, że ludzie, którzy są inteligentni emocjonalnie, potrafią rozpoznać swoje uczucia i tolerować to, jak czują się ludzie wokół nich. Mogą radzić sobie z silnymi uczuciami gniewu, wstydu, smutku, zranienia i niepokoju.

Niestety, wiele osób nie nauczyło się tych ważnych umiejętności, ponieważ w dzieciństwie nie otrzymały odpowiedniej i konsekwentnej opieki emocjonalnej. Zwykle robią to rodzice, którzy nie wiedzą, jak radzić sobie z własnymi stanami emocjonalnymi. W rezultacie te dzieci stają się dorosłymi, którzy mają trudności z zarządzaniem swoimi uczuciami (i uczuciami innych), więc uciekają się do unikania i odrętwienia.

Zachowanie tajemnic w terapii wygląda następująco:

• przychodzenie na terapię par i nie dzielenie się uczuciami do kogoś innego
• nie udostępnianie, że miałeś/masz romans(y)
• wiedząc, że jeśli podzielisz się swoimi prawdziwymi odczuciami na temat problemu, twój partner poczuje się zraniony, więc nie będzie chciał się dzielić, aby uniknąć powodowania bólu
• nie wiedząc, jak przetworzyć własne poczucie winy, a zatem próbując je odrzucić
• martwisz się, że nie zostaniesz zaakceptowany, jeśli powiesz prawdę

Te procesy myślowe brzmią tak:

• „Jeśli ci powiem, konsekwencje będą zbyt bolesne i nie wiem, jak sobie z tym poradzić”.
• „Nie wiem, co powiedzieć, jeśli się zdenerwujesz lub zaczniesz płakać”.
• „Przypomina mi, kiedy mój ojciec/matka/itd. zezłościłem się i zasmuciłem i wtedy też nie miałem odpowiedzi. Nie wiedziałem, jak sprawić, by było lepiej”.
• „Dbam o tę osobę i nie chcę, żeby była zraniona. Dlatego staram się prowadzić tę rozmowę”.
• „Nie chcę, żeby terapeuta źle o mnie myślał”.
• „Jeśli pokażę swoje prawdziwe ja, nie będę już lubiany”.

Czy te scenariusze brzmią znajomo? To są obawy związane z dochowaniem tajemnic w związkach i terapii. Jeśli jednak nigdy nie zmierzysz się z bólem i dyskomfortem związanym z bezbronnymi, szczerymi rozmowami, sytuacja się tylko pogorszy i stanie się źródłem dalszych kłopotów.

Teraz rozumiem, że ujawnienie czegoś bolesnego nie jest łatwe. Słyszę cię. Prawdopodobnie miałeś z tym negatywne doświadczenia. Bolało to także partnera. Prawda jest jednak taka: badania pokazują, że 90% partnerów mimo wszystko chce, aby powiedziano im prawdę. Pomimo bólu ludzie czują się lepiej wiedząc.

Spójrzmy na przykład na niewierność. Zdrada odczuwana przez partnerów dotyczy zarówno kłamstwa i utrzymywania tajemnicy, jak i rzeczywistego zachowania. Największą szansą na przetrwanie związku jest to, że dana osoba stanie się szczera i przejrzysta. Cała prawda po raz pierwszy, choć niezwykle trudna i bolesna, daje poczucie wolności. Terapeuci przeszkoleni w pracy z traumą zdrady mogą ułatwić proces ujawnienia.

Dodatkowo często mówię swoim klientom, że wątpię, czy mogą mi powiedzieć coś, co mnie w tym momencie zaszokuje. Mając tysiące godzin terapii z różnymi klientami z różnych środowisk, słyszałem wiele historii. Czuję też głęboką więź i czuję się zaszczycony, że dzielą się ze mną swoimi doświadczeniami, bólami i nadziejami. Jestem pewien, że wielu terapeutów czuje to samo. Tak więc, niezależnie od tego, czy jesteś w parach, czy w terapii indywidualnej, znajdź odwagę i wyrażaj się szczerze i przejrzyście.