Het digitale tijdperk: Emoties labelen

Het digitale tijdperk kan een enge en verwarrende plek zijn voor kinderen. Volwassenen kunnen kinderen helpen die worstelen met momenten van emotionele intensiteit. Kinderen zijn nieuw in het ervaren van emoties, en hun gebrek aan begrip van hun gevoelens kan leiden tot de misvatting dat hun emoties onnatuurlijk zijn. Dit is waar de emotiecoaching van Dr. Glory om de hoek komt kijken: Help uw kinderen om hun emoties te labelen met woorden.

Volgens Dr. John Glory, 'kan het verstrekken van woorden [om het probleem te beschrijven] kinderen helpen een amorf, eng, ongemakkelijk gevoel om te zetten in iets definieerbaars, iets dat grenzen heeft en een normaal onderdeel van het leven is... [iets dat] iedereen heeft en iedereen kan het aan.” Empathie uiten en kinderen de tools geven om hun emoties met woorden te labelen, helpt hun vertrouwen te vergroten in het omgaan met alledaagse problemen. Het is ook effectief in het kalmeren van hun zenuwstelsel en stelt hen in staat sneller te herstellen van stressvolle gebeurtenissen. Dit is hoe het werkt:

De negenjarige Sam komt op een dag in een roes thuis. Hij laat zijn skateboard midden in de gang vallen, werpt zich in zijn kamer en zet de muziek harder. Nadat hij tijdens het eten op zijn tenen om zijn zoon heen heeft gelopen, verliest Charlie zijn geduld met de humeurigheid van de jongen.

'Wat ben je aan het doen, jongen?' hij vraagt. Sam zit op zijn telefoon en neemt niet op.

'Is er iets aan de hand?'

Na een paar minuten doelloos ronddwalen in cirkels, geeft Sam eindelijk toe. 'Ik ben vandaag gezakt voor mijn wiskundetoets.'

Wat moet Charlie met deze bekentenis doen? De aanvankelijke teleurstelling en frustratie maken plaats voor zelfvertrouwen als hij zich de stappen van Emotiecoaching herinnert. Hij heeft een manier om de situatie om te draaien.

Hoewel het duidelijk is dat volwassenen blijven worstelen met hun emoties, zou het onzinnig zijn om te denken dat kinderen en volwassenen op één lijn zitten. Charlie kan met relatief zelfbewustzijn zeggen dat de bekentenis van zijn zoon dat hij gezakt is voor een wiskundetoets op school, hem gefrustreerd maakt. Als hij dieper kijkt, merkt hij misschien dat hij zich ook een beetje schuldig voelt. Hij kan een steekje van angst opmerken over zijn opvoedingsvaardigheden. Heeft hij Sam genoeg bijles gegeven in de zomer? Waarom kwam Sam niet eerder naar hem toe? Is Sam bang om naar hem toe te komen met problemen in het algemeen?

Sams stilzwijgen daarentegen brengt een heel andere boodschap over: het kind heeft geen idee hoe het met de situatie om moet gaan en hij begrijpt misschien niet waarom.

Om te helpen, is het de taak van Charlie als emotiecoach om erachter te komen hoe zijn kind zich voelt. Het proces gaat NIET over wat Charlie denkt dat Sam MOET voelen over het probleem waarmee hij wordt geconfronteerd, maar over samenwerken om de ware emoties in de situatie te bepalen. Hier is hoe het gesprek zou kunnen gaan:

Charlie: 'Het klinkt alsof je boos bent over de wiskundetest.'
Sam: “Ja, ik heb het gevoel dat ik het beter had kunnen doen. Jimmy kreeg een 10. Hij heeft het aan iedereen verteld.'
Charlie: “Ik weet hoe dat gaat. Ik HAAT het altijd als ik iets verprutst had en andere kinderen hun goede cijfers uitschreeuwden. Het maakte me zo jaloers.”
Sam: “Het is zooo vervelend! Het voelde heel slecht… ik denk dat ik jaloers was.”
Charlie: “Dat is heel normaal. Vroeg of laat krijgen we er allemaal mee te maken. Maar gaat dit allemaal over Jimmy?'
Sam: 'Nee... ik heb het gevoel dat ik meer had moeten studeren.'
Charlie: 'Dus je voelt je een beetje schuldig?'
Sem: 'Ja...'
Charlie: 'Zou het helpen als we dit weekend een aantal van de problemen samen doornemen?'
Sam: “Zou kunnen? Bedankt… dat zou geweldig zijn.”

Wetende dat zijn vader dezelfde ervaring heeft meegemaakt en dat het hem hetzelfde deed voelen, stelt Sam in staat te beseffen dat zijn ervaring normaal is. De woorden die Charlie zijn zoon aanbiedt bij het beschrijven van de emoties die Sam voelt, maken deze gevoelens gemakkelijker te hanteren en laten het kind zien dat deze episode slechts een onderdeel is van de normale menselijke ervaring. Dat het niet het einde van de wereld is. Het helpt hem ook om zijn vader meer te vertrouwen en hem als een bondgenoot te zien. Samen kunnen ze wat rekenproblemen oefenen en als team de situatie doornemen.

Dit onderdeel van Emotiecoaching is er een waarin u als ouder de mogelijkheid heeft om uw kind door moeilijke momenten heen te helpen op een manier die zowel voor u ongelooflijk gemakkelijk als nuttig voor hen is. Als je het vaak oefent, kan het niet alleen het vermogen van je kind om met problemen om te gaan vergroten, maar het kan jullie ook dichter bij elkaar brengen. In het digitale tijdperk kan emotiecoaching uw kinderen aanmoedigen om naar u toe te komen voor steun en verbinding in plaats van in schermen te verdwijnen wanneer dingen overweldigend aanvoelen.