D staat voor verdediging

De bruid van mijn jeugd is verheugd dat ik over defensiviteit schrijf. Ze zit de hele week binnensmonds naar me te grinniken. 'Hoe gaat het met je artikel?' zij vraagt. ‘Ik weet niet precies wat ik moet schrijven,’ zeg ik. 'Schrijf gewoon over jezelf', plaagt ze. Zie je, ikkrijgendefensief. Dat wil zeggen dat ik in de verdediging schiet. Vaak.

Defensief, gedefinieerd alselke poging om zichzelf te verdedigen tegen een waargenomen aanval, is de derde van Dr. Glory's 4 Horsemen of the Apocalypse. Door de jaren heen heb ik een bijzondere expertise ontwikkeld in al zijn verschijningsvormen: terechte verontwaardiging, tegenaanval en gezeur.

Gisteren gingen we naar Costco om in te slaan voor de week. Toen we thuiskwamen, verspreidde de familie zich. De kinderen waren wat was aan het opvouwen. Mijn vrouw knoopte wat losse eindjes rond het huis. Ik leg de boodschappen weg. Soep in de voorraadkast. Melk in de koelkast. Kip in de vriezer.

De familie besloot later dat we de kip als avondeten zouden nemen en toen ze ontdekte dat ik hem niet op het aanrecht had laten staan, zei mijn vrouw: 'Ugh...altijdzo'n haast om dingen in de vriezer te leggen!” (Wat een belachelijk, maar ook charmant iets was om te zeggen.) Maar toen zei ik: 'Bedoel je niet: 'Bedankt voor het winkelen, kopen, dragen en opbergen van alle boodschappen?'' (Ook belachelijk maar minder charmant .)

Voor het geval je het niet herkende, dat is terechte verontwaardiging, wat de tien-dollarwoorden zijn om pissig te worden als reactie op iemandswaargenomenaanval. Ik ben er over het algemeen vrij zeker van dat mijn vrouw me niet probeert aan te vallen, maar zelfs haar goedaardige ribbels triggeren iets defensiefs in mij. Mijn verontwaardigde reacties zijn echt onbewust. Impulsief. De impuls is om onmiddellijk te weerleggen of te weerleggen wat er op mijn pad komt.

Hoe leuk oprechte verontwaardiging ook is, mijn favoriete manier om defensief te worden is door middel van een tegenaanval. Een tegenaanval is een stap verder dan verontwaardiging. Het is een escalatie van conflicten door het bijhouden van scores. Telkens wanneer ik me aangevallen voel - letterlijk elke keer - begin ik mijn reactie te plannen. Nogmaals, het is een impuls, ontworpen om me te beschermen tegen de volgende aanval. Als ik op de een of andere manier meer kan escaleren dan mijn tegenstander (d.w.z. meer punten scoren), win ik.

Ik kan je niet vertellen hoe vaak dit is gebeurd: er ontstaat een ruzie... misschien over gemorste melk. lgevoelaangevallen. Ik tegenaanval. Ze zegt: 'Niet in de verdediging schieten.' Ik word defensiever. Ik gil. Ze schreeuwt. Ik roep harder. Ze huilt. Ik win. We verliezen allebei. Uiteindelijk hebben we geen idee waar we het over hadden en er ligt nog steeds melk op de grond.

Een derde uiting van defensiviteit is zich gedragen als het onschuldige slachtoffer, vaak door te zeuren. Dit is de stiekeme. Ik geloof dat de meeste mensen die standaard slachtoffer worden, niet beseffen dat ze het doen. Of ze hebben hun gezeur vermomd als een offer. Mijn vrouw noemt het 'de deur openzwaaien' als ik het doe. Ik geef mijn positie volledig op in de hoop dat ze zich vreselijk zal voelen en me zal geven wat ik wil. 'Oke prima. Ik beloof dat ik de kip nooit in de vriezer zal leggen voordat ik toestemming van jou heb gekregen.' Ze is echter slimmer dan ik en negeert me meestal gewoon.

Ik denk echt dat de neiging tot slachtofferschap meer een onbewuste houding is dan een specifiek gedrag, maar zelfs die houding is onderhevig aan triggers. Ik zie het altijd bij mijn klanten. Hij kan een bezorgdheid uiten, legitiem of anderszins. Dan zal ze, vaak door tranen, uitleggen waarom zijn zorg niet haar schuld is. Net zo vaak zal ze uiteindelijk uitleggen waaromallesis waarschijnlijk haar schuld. Nogmaals, het is een impuls, in dit geval om ervoor te zorgen dat iemand anders ons niet meer kan schamen dan wij onszelf kunnen schamen.

Verdediging is een slecht spel. Maar het is te winnen. Als verraad gaat over de kwestie van vertrouwen en minachting over de kwestie van respect, dan gaat defensief over de kwestie van verantwoordelijkheid. Dat is het tegengif: verantwoordelijkheid nemen voor je rol in de kwestie. Denk even na over het woord ‘verantwoordelijkheid’.

Antwoord. Vaardigheid.

Je hebt dat. Je bent niet onderhevig aan de grillen van je impulsen. Je hebt het vermogen om met geduld, gratie en zelfs kracht te reageren. De sleutel is dat je je bewust bent van je triggers. En om het verschil te begrijpen tussen awaargenomenaanval en een echte. Laat dat bewustzijn uw reactievermogen informeren.

Binnen de context van je relatie is het ook een goed idee om je bewust te zijn van de triggers van je partner. Dit bewustzijn gaat een lange weg naar het op een verantwoorde manier aanpakken van conflicten. (Opmerking voor mijn bruid: mij vertellen dat ik niet defensief moet worden, triggert mijn defensiviteit.)

Ik heb deze maand drie van de 4 ruiters gedekt. Ik zal pas in september aan stonewalling komen, maar tegen die tijd kan ik besluiten om over seks of gevoeligheid of zoiets te schrijven. (Zie je wat ik daar deed?) Maar ik moedig je aan om op te letten. Ik heb ontdekt dat stellen meestal kunnen vaststellen dat twee van de ruiters meer aanwezig zijn dan de anderen in hun relatie. Eenvoudige wiskunde suggereert dat elke partner een speciale band heeft met een enkele ruiter. De mijne is defensief. Wat is van jou?