Dynamika Poszukiwacz-Odległość

Terry Gaspard, który doradzał parom od ponad 30 lat i przeprowadzał oryginalne badania, zna pułapki i miny lądowe. Niedokończone interesy z byłymi (i innymi starymi bagażami), presja radzenia sobie z długami i pieniędzmi, mieszanie rodzin, znajdowanie czasu i miejsca na seks, rozwiązywanie konfliktów i wiele innych mogą nadwyrężyć drugie małżeństwa do granic wytrzymałości.

Podręcznik ponownego małżeństwa jest zwieńczeniem pracy Gaspard — dostarcza spostrzeżeń, historii i narzędzi, których używa, aby kierować niezliczoną liczbę par, które ponownie zawarły związek małżeński, ku trwałemu szczęściu (w tym jej własnemu). Poniższy post jest fragmentem zPodręcznik ponownego małżeństwa: Jak sprawić, by wszystko działało lepiej za drugim razem.

Według ekspertów, najczęstszym powodem, dla którego pary odkochują się i przestają być intymne, jest dynamika, która rozwija się wraz z upływem czasu. Sue Johnson identyfikuje ten wzór jako „polkę protestacyjną” i mówi, że jest to jeden z trzech „dialogów demonów”. Wyjaśnia, że ​​kiedy jeden partner staje się krytyczny i agresywny, drugi często staje się defensywny i zdystansowany. Badania Johna Glory'ego na tysiącach par pokazują, że partnerzy, którzy utknęli w tym schemacie w pierwszych latach małżeństwa, mają ponad 80 procent szans na rozwód w ciągu pierwszych czterech lub pięciu lat.

Dlaczego ten wzorzec relacji jest tak powszechny? Glory odkryła, że ​​mężczyźni mają tendencję do wycofywania się, a kobiety mają tendencję do ścigania, gdy są w intymnych związkach. Ponadto wyjaśnia, że ​​tendencje te są wbudowane w naszą fizjologię i odzwierciedlają podstawową różnicę płci. W swoich klasycznych obserwacjach „Love Lab” zauważa, że ​​ta dynamika jest niezwykle powszechna i jest głównym czynnikiem przyczyniającym się do rozpadu małżeństwa. Ostrzega nas również, że jeśli to się nie zmieni, dynamika prześladowcy-dystansa utrzyma się w drugim małżeństwie lub późniejszych intymnych związkach.

Partnerzy w związkach intymnych mają tendencję do obwiniania drugiej osoby, gdy jej potrzeby nie są zaspokajane. Następuje taniec prześladowcy-dystansa, który potęguje dynamikę. Pary zgłaszają, że wielokrotnie powtarzały te same bójki. Po pewnym czasie nie rozwiązują już problemu i rozwija się błędne koło urazy, frustracji i gniewu, które nigdy nie zostaje rozwiązane.

Podczas gdy wszystkie pary potrzebują autonomii i bliskości, wielu partnerów zmaga się z tańcem prześladowcy-dystans i czuje się chronicznie niezadowolonych ze swojego stopnia intymności. Kiedy wzorzec pogoni i dystansowania zostaje zakorzeniony, zachowanie jednego partnera prowokuje i podtrzymuje zachowanie drugiego. To normalne, że odczuwasz rozczarowanie, gdy twoje pragnienie emocjonalnej i seksualnej intymności nie pasuje do twojego partnera, a w sypialni może rozwinąć się dynamika prześladowcy-dystansowca. Chociaż ta dynamika jest jedną z najczęstszych przyczyn rozwodów, nie panikuj! Brak intymności seksualnej jest powszechną walką ciężko pracujących par, które równoważą pracę, rodzicielstwo i intymność.

wZnowu pragnąć seksu: jak na nowo odkryć swoje pragnienie i uzdrowić małżeństwo bez seksu?terapeutka seksualna Laurie J. Watson pisze: „Większość problemów seksualnych wynika z międzyludzkiej walki w małżeństwie”. Opisuje przeciąganie liny między byciem zbyt blisko i zbyt daleko od partnera jako powtarzający się wzorzec, w którym jedna osoba jest prześladowcą, a druga dystansuje.

W wielu przypadkach dystanser wycofuje się i szuka samotności w stresie, a to nasila potrzebę bliskości partnera, a tym samym chęć dążenia do siebie. Problem polega na tym, że jeśli ten wzorzec zostanie głęboko zakorzeniony, żadna osoba nie zostanie zaspokojona. Czasami dystansowiec zbyt późno zdaje sobie sprawę, że jego partner jest mocno przygnębiony i już zaczął planować zakończenie swojego związku.

JAK POSTĘPOWAĆ Z DYSTANSEM LUB PRZEŚLADOWCĄ

Przyjrzyjmy się, jak zwykle działa dynamika prześladowca-dystans, patrząc na typowy scenariusz z Suzanne i Keith, których spotkałeś wcześniej. Żądania Suzanne dotyczące większej intymności seksualnej są jej sposobem na zmotywowanie Keitha do otwarcia się, aby mogła zyskać od niego pewność. W tym przypadku sposoby, w jakie Suzanne i Keith reagują na siebie, przynoszą odwrotny skutek, tworząc negatywny wzorzec relacji międzyludzkich.

„Porozmawiajmy o tym, dlaczego nie spędzamy już razem czasu”, skarży się Suzanne, gdy jej mąż czyta gazetę i odwraca się od jej ofert nawiązania kontaktu. Mówi: „Jak możemy się dogadać, jeśli nie pracujemy nad naszymi problemami?”

Keith odpowiada: „Nie jestem pewien, o jakich problemach mówisz. Dogadujemy się dobrze. Wszystkie pary przeżywają ciężkie chwile”.

Suzanne czuje się coraz bardziej sfrustrowana swoimi próbami wciągnięcia Keitha. Tymczasem Keith ucieka się do swojej typowej strategii dystansowej, być może powstrzymując jej próby komunikacji poprzez milczenie. Gdy ona nadal wyraża coraz większe rozczarowanie Keithem, on dalej się wycofuje. Jeśli ten wzorzec nie zostanie odwrócony, łatwo zauważyć, jak oboje mogą zacząć czuć się krytykowani i rozwijać wobec siebie pogardę – dwa główne sygnały ostrzegawcze, że ich małżeństwo jest skazane na upadek, według Johna Glory'ego.

Nic dziwnego, że wiele interakcji między parami utknęło w martwym punkcie w dynamice prześladowca-dystans. Partnerzy mogą znaleźć się w sytuacji patowej i czują się zgorzkniali i rozczarowani swoim małżeństwem. Prace naprawcze rozpoczynają się od wyrażenia swoich zamiarów w pozytywny sposób i wzięcia odpowiedzialności za swój udział w tym negatywnym cyklu. Można to zrobić, mówiąc takie rzeczy, jak „Bardzo bym wdzięczny, gdybyś ugotował dziś kolację, ponieważ mam zaległości w projektach w pracy i muszę pracować do późna”.

Nie zdając sobie z tego sprawy, wielu prześladowców wychodzi silniejszych, niż zamierzają, nie zdając sobie sprawy, że bycie w „trybie pościgu” może spowodować, że ich odległy partner wycofa się jeszcze bardziej. Podobnie, wycofując się, dystansujący może sprawić, że jego prześladowca będzie gonił bardziej gwałtownie. Watson sugeruje, że pary zakorzenione w tym schemacie próbują zamienić się rolami, aby z pierwszej ręki dowiedzieć się, jak to jest chodzić w butach partnera. Może to być sposób na zwiększenie empatii, świadomości, a być może nawet rozpoczęcie nowego wzorca zachowań polegającego na inicjowaniu i reagowaniu na postępy seksualne partnera. Ogólnie rzecz biorąc, większość par może zrównoważyć swoje potrzeby bliskości i odrębności pod względem intymności seksualnej, jeśli rozwiną większą wrażliwość, współczucie i wrażliwość na potrzeby partnera, zarówno w sypialni, jak i poza nią. Dobrym pierwszym krokiem jest nawiązanie bardziej inteligentnego emocjonalnie dialogu, który pozwoli obu osobom poczuć się wysłuchanymi i uprawomocnionymi.

Dialog, aby zbliżyć się do siebie

Oto możliwy dialog dla par, które ponownie zawarły związek małżeński, które chcą się wzajemnie poznawać i wzrastać razem emocjonalnie i seksualnie.

Partner A: Czuję się pominięta, kiedy się przede mną nie otwierasz. Chciałbym wiedzieć, co myślisz, kiedy dzielę się z Tobą moimi uczuciami.

Partner B: Wygląda na to, że chciałbyś, abym podzieliła się z Tobą większą ilością moich myśli, kiedy mówisz o swoich uczuciach. Mogę nad tym popracować.

Partner A: Czuję się zraniony, gdy czytasz gazetę, gdy jemy kolację, ponieważ chciałbym dowiedzieć się więcej o Twoim dniu i zbliżyć się do Ciebie.

Partner B: Chciałbyś, żebym był z Tobą bardziej zaangażowany podczas kolacji. Nie zdawałem sobie sprawy, że twoje uczucia zostały zranione. Rzeczywiście męczę się wieczorem po pracy przez cały dzień, ale postaram się bardziej wchodzić w interakcje, ponieważ jest to dla Ciebie ważne.

Partner A: Kiedy uprawiamy kochający seks, czuję się bliżej ciebie. Chciałbym porozmawiać o sposobach, w jakie możemy zadowolić się nawzajem seksualnie i oboje zaspokoić nasze potrzeby.

Partner B: Ja też czuję się bliżej Ciebie, chociaż trudno mi się otworzyć i porozmawiać o seksie. Spróbujmy znaleźć sposób, w jaki możemy zarówno zaspokoić nasze potrzeby seksualnie, jak i być bardziej intymnym.

Praktykowany codziennie, ten rodzaj dialogu stworzy silniejszy emocjonalny i seksualny związek między tobą a twoim partnerem. Pary, które spędzają ze sobą co najmniej trzydzieści minut dziennie na rozmowie i wyrażają miłość, uczucie i podziw, będą sprzyjać bliższej więzi i rozwijać się zarówno w pościeli, jak i poza nią.