Het huwelijk is een dans

We leerden enkele basisritmes en een paar mooie bewegingen. Het was net genoeg om indruk te maken op een paar vrienden en ons tot het einde van de avond op de dansvloer te houden op bruiloften (inclusief die van onszelf), feesten en 'swing nights' op de kerelboerderij waar we een zomer hebben gewerkt.

Maar hoezeer we ook van onze dansleraar op de universiteit hielden en hoe meedogenloos we ook waren op de dansvloer, we waren geenszins 'experts'. Hoe vanzelfsprekend dat ook mag lijken, ik geloofde op de een of andere manier dat met een paar lessen en wat extra oefening, mijn partner en ik er net zo uit zouden zien als die koppels op 'Dancing with the Stars'. Onbewust bracht ik dezelfde verwachting in mijn huwelijk.

Mijn man en ik waren de eerste van onze vrienden die trouwden op de wijze leeftijd van 22 en 23. We begonnen als een team om van elkaar te houden en elkaar te dienen, en om de wereld de schoonheid van een toegewijd huwelijk te laten zien. We waren erin geslaagd om al onze conflicten te verwerken, hadden twee keer een ontmoeting gehad met een ander stel om voorhuwelijkse onderwerpen te bespreken, en als klap op de vuurpijl zat ik midden in de graduate school om huwelijks- en gezinstherapeut te worden. We hadden alle waardevolle lessen geleerd over wat er nodig is om een ​​relatie geweldig te maken, dus het huwelijk zou een makkie zijn.

Je weet waarschijnlijk waar ik hiermee naartoe wil. Hoewel trouwen gemakkelijk de beste beslissing was die ik ooit heb genomen, is het huwelijk zelf niet per definitie gemakkelijk. Net als dans is het huwelijk een vernederende ervaring. Hoewel een mooi, harmonieus huwelijk zeker mogelijk is, hebben we geleerd dat het in de loop van de tijd voortdurende gezamenlijke inspanning, intentie en toewijding vereist.

In die zin hebben mijn man en ik een unieke en krachtige kans gehad om onze relatie te versterken door middel van dans.

De kunst van het dansen

Tijdens een recente workshop voor koppels aangeboden door The Glory Institute (TGI), benaderde Michael Haug, eigenaar van Flow Dance Studios, me terwijl ik aan onze professionele ontwikkelingstafel werkte. Hij sprak over de parallellen tussen zijn werk met koppels op de dansvloer en het werk van The Glory met koppels door middel van workshops, boeken, artikelen en therapie, en vroeg of TGI geïnteresseerd zou zijn om met hem samen te werken om de onderlinge verbondenheid van onze vakgebieden te verkennen.

Als een gretig aspirant-danser en een liefhebber van metaforen, ging ik in op zijn aanbod voor mijn man en mij om een ​​maand privé- en groepslessen te volgen bij Flow Studios. Hoewel ik al het gevoel had dat dansen van koppels gunstig zou kunnen zijn voor je relatie, realiseerde ik me niet hoeveel parallellen we zouden trekken en hoeveel lessen we onderweg zouden leren.

Om de beurt als leider en volger
Als je ooit een dansles voor koppels hebt gevolgd, weet je waarschijnlijk dat er een 'lead' en een 'follow' is. In bijna elke traditie van parendans wordt doorgaans verwacht dat een man de hoofdrol speelt en dat de vrouw optreedt in de rol van de volgeling.

De feministe in mij verheugde zich toen Michael tijdens onze eerste les dit traditionele paradigma snel doorbrak. Mijn man en ik verkenden om de beurt de rollen van leider en volger.

Michael legde de noodzaak uit om beide rollen te begrijpen en te oefenen, om op een harmonieuze manier met elkaar te communiceren en met elkaar te stromen. Hij beschreef hoe het 'moeilijk is voor de hoofdrolspeler om zijn/haar partner effectief te sturen, tenzij hij/zij echt begrijpt hoe het is om in de schoenen van zijn/haar partner te staan.'

Zoek eerst om te begrijpen
Toen ik mijn man over de dansvloer leidde, ontdekte ik al snel dat deze rol veel moeilijker is dan het lijkt, en ik werd getroffen door een overtuiging. Ondanks mijn beste bedoelingen besefte ik hoe gemakkelijk ik ongeduldig en gefrustreerd raak als ik het gevoel heb dat mijn partner ons niet zo soepel leidt als ik zou willen.

Dit leidde tot het inzicht dat ik misschien, heel misschien, nog wat werk te doen had op het gebied van geduld, gratie en ruimte voor mijn partner om te leiden. We gaan er tegen het einde van de les niet uitzien als 'Dancing with the Stars', en dat is oké.

Terwijl mijn man zich verdiepte in de ervaring van de volger, realiseerde hij zich al snel hoe moeilijk het is om een ​​leider te volgen die de dans niet duidelijk en direct communiceert. Hij gaf me zachte feedback dat ik wat directer en communicatiever kon zijn met mijn lichaamstaal, en tegelijkertijd internaliseerde hij dat hij misschien hetzelfde moet doen als hij leiding geeft.

Binnen deze 50 minuten durende les kwamen intrinsieke patronen, gedragingen en dynamiek in onze relatie naar boven terwijl we dansten op verschillende composities van blues, rock, swing en folk. We kregen niet alleen inzicht in onszelf en elkaars ervaringen, maar kregen ook de kans om te oefenen met het veranderen en ontwikkelen van voorkeurspatronen voor interactie.

Ik realiseerde me dat, hoewel ik een meer directe, extraverte persoonlijkheid heb die controle moet hebben dan mijn man, ik doelbewust ruimte moet creëren en extra geduld voor hem moet hebben om hem effectief te laten leiden. Evenzo was mijn man in staat te herkennen hoezeer ik hem nodig heb om open, direct en communicatief met mij te zijn, zodat we ons harmonieus kunnen bewegen, zowel op de dansvloer als in het dagelijks leven.

Synchronisatie door evenwicht en begrip
Vrij snel in onze tweede les ervoeren we een onuitgesproken doorbraak - een overgang van ongemakkelijke onhandigheid, frustratie en op elkaars tenen trappen naar een meer gracieuze, vloeiende dans die ons een gevoel van verbondenheid en verfrist gaf op een dieper niveau, lang nadat we die dag de klas verliet.

Het lijdt geen twijfel dat er andere factoren waren die hebben bijgedragen aan deze 'doorbraak', die ik later zal onderzoeken. Toen we echter de tijd namen om beide rollen aandachtig te verkennen, versterkten we zowel ons begrip van als ons respect voor de wereld en ervaringen van onze partner. Kortom, we voelden ons allemaal gehoord en gerespecteerd, wat onze band versterkt.

Ik denk dat we het er waarschijnlijk allemaal over eens zijn dat het goed voelt als iemand de tijd neemt om naar je te luisteren en je probeert te begrijpen - om de intellectuele, emotionele en spirituele kennis na te streven van hoe het is om in jouw schoenen te staan. En om u niet alleen te begrijpen, maar ook om deze kennis van wie u werkelijk bent mee te nemen bij het nemen van beslissingen.

Dit type evenwichtige relatie is waar we naar streefden op de dansvloer, en waar we dagelijks naar op zoek zijn in onze relatie.

Hoewel mijn man en ik vanaf het begin toegewijd waren aan het idee van een egalitair en evenwichtig huwelijk, is onze definitie zeker geëvolueerd. Een tijdlang betekende mijn begrip van een gelijkwaardig huwelijk dat alles perfect 'eerlijk' moest zijn en dat we bij elke beslissing met elkaar moesten overleggen.

We zouden nu zeggen dat een evenwichtige, egalitaire relatie er een is die streefteerst uw partner begrijpen en vervolgens handelen met het belang van uw partner voor ogen. Dit soort evenwicht en aandacht voor elkaar stelt jullie in staat om zich gehoord en gerespecteerd te voelen, waardoor de synchronie en verbinding tussen jullie twee wordt verdiept.

Leiding geven aan de belangen van uw partner
Ik ben er niet inherent tegen dat mijn man soms de 'leiding' neemt. In feite geniet ik er liever van als mijn partner de leiding neemt, of we nu dansen of wanneer hij de rekeningen betaalt of het avondeten maakt zonder eerst met mij te overleggen. Het is geweldig om een ​​pauze te nemen van het nemen van beslissingen en om mijn man te volgen met het vertrouwen dat hij me goed zal leiden.

Dit werkt omdat ik me door hem gehoord en gerespecteerd voel. Het werkt omdat we gedurende onze weken de tijd nemen om elkaars innerlijke werelden te leren kennen, of 'Love Maps' zoals Drs. Julie en John Glory noemen het.

Mijn man weet dat ik een paar minuten alleen nodig heb om tot rust te komen na het werk. Hij weet dat ik om mijn gezondheid en voeding geef, maar dat ik moet glimlachen als ik word verrast met Ben & Jerry's ijs. Hij weet dat als ik me niet lekker voel, het me altijd helpt om me beter te voelen om te gaan hardlopen en in een koud water te springen. En hij weet absoluut hoeveel ik ervan hou om op de dansvloer rondgesponnen en rondgezwaaid te worden.

Aan de andere kant is hij er niet tegen dat ik de leiding neem, en hij voelt ook niet dat zijn mannelijkheid wordt bedreigd als ik een leidende rol in onze relatie op mij neem. Dit werkt, nogmaals, omdat ik leiding geef met zijn belangen in het achterhoofd, opererend vanuit de waarden die we als koppel en als individuen hebben vastgesteld.

We maken allebei fouten en we leiden of volgen niet altijd perfect. We zijn echter allebei toegewijd aan het hebben van een evenwichtige relatie en we streven ernaar om elkaar elke dag beter en beter te begrijpen, lief te hebben en te respecteren.

We erkennen dat deze toewijding om een ​​gezonde relatie te cultiveren oefening vergt, en wat is een betere manier om te oefenen dan door te dansen?