Emotionele veiligheid is noodzakelijk voor emotionele verbinding

De laatste onderzoek in neurobiologie laat zien dat emotionele veiligheid een van de belangrijkste aspecten is van een bevredigende verbinding in een liefdevolle relatie. We moeten ons veilig voelen voordat we kwetsbaar kunnen zijn, en als Brené Brown herinnert ons eraan: 'Kwetsbaarheid is de geboorteplaats van liefde, erbij horen, vreugde, moed, empathie, verantwoordelijkheid en authenticiteit.'

Sommige mensen raken uitgeschakeld door het idee om veiligheid prioriteit te geven in hun relatie, omdat ze een 'veilige' relatie gelijkstellen met een 'saaie', maar het blijkt dat de veilige relatie waar we allemaal naar verlangen, het beste wordt gecultiveerd als we ons veilig voelen.

Stephen Porges, Ph.D. , een pionier op het gebied van neurowetenschappen en een van 's werelds toonaangevende experts op het gebied van het autonome zenuwstelsel, bevestigt dat we een noodzaak voor veiligheid hebben die diep in onze geest en ons lichaam is verankerd.

De polyvagale theorie van Porges beschrijft hoe ons autonome zenuwstelsel veiligheid, vertrouwen en intimiteit bemiddelt via een subsysteem dat hij het sociale betrokkenheidssysteem noemt. Onze hersenen detecteren voortdurend via onze zintuigen of we ons in een veilige, gevaarlijke of levensbedreigende situatie bevinden.

Wanneer ons lichaam en geest veiligheid ervaren, stelt ons sociale betrokkenheidssysteem ons in staat om samen te werken, te luisteren, ons in te leven en verbinding te maken, maar ook om creatief, innovatief en gedurfd te zijn in ons denken en onze ideeën. Dit heeft positieve voordelen voor onze relaties en voor ons leven in het algemeen.

De meeste stellen die ik in mijn praktijk zie, hebben niet te maken met levensbedreigende situaties. In plaats daarvan navigeren ze chronische relatiebreuk, spanning, defensiviteit of prikkelbaarheid die een signaal zijn voor gevaar voor hun zintuigen, wat uiteindelijk een tol eist van hun relatie.

Het vermogen van onze hersenen om zich bewust te zijn van deze signalen is een fenomeen dat neuroceptie , een term die door Porges is bedacht om te beschrijven hoe ons zenuwstelsel vertrouwt op gevoelens in ons lichaam om ons niveau van risico en veiligheid te beoordelen. Dit bewustzijn ligt buiten het bewuste denken. Onze hersenen zijn bedraad om een ​​continue analyse van informatie via onze zintuigen te bieden om te beslissen hoe en wanneer te beginnen en open te staan ​​voor verbinding met elkaar.

Wanneer we veiligheid waarnemen door middel van neuroceptie, kunnen onze sociale betrokkenheidssystemen functioneren en ons helpen warmte en verbinding te creëren. Wanneer we gevaar waarnemen, gaan al onze middelen in de richting van het inschatten van het niveau van gevaar waarin we ons bevinden en om ons ertegen te beschermen.

De subtiele bedreigingen van ontkoppeling

Christine en Jack, getrouwd en achter in de dertig, hebben allebei een stressvolle baan en reizen veel voor hun werk, waarbij ze soms weken van elkaar gescheiden zijn.

Wanneer ze eindelijk herenigd worden, maken ze ruzie in plaats van vreugde en verbinding te voelen. De cyclus gaat als volgt: Jack is kritisch, Christine valt in de tegenaanval, Jack wordt overspoeld en sluit zich, Christine voelt zich in de steek gelaten. Geen van beide partners voelt zich veilig.

We spelen een reüniescenario na in mijn kantoor. Hun gezichten, stemmen en lichamen zijn gespannen en weerspiegelen de angst die ze van binnen voelen. Christine en Jack signaleren elkaar gevaar zonder het te beseffen. Als mensen hebben we het vermogen om dreiging op de meest subtiele niveaus te voelen, voorbij logica of cognitie. Dit diepgewortelde systeem schiet, of we het nu willen of niet.

Neuroceptie mobiliseert ook onze verdediging wanneer we een bedreiging detecteren, wat er gebeurt met Christine en Jack. Ook al 'weten' ze cognitief dat ze veilig zijn bij elkaar, hun zintuigen ontvangen heel verschillende informatie via elkaars stemmen, ogen, gezichtsuitdrukkingen en lichaamstaal.

Als we ons niet veilig voelen, wil ons lichaam niet de emotionele warmte aangaan, verbinden of bieden die onze relaties nodig hebben om te gedijen.

Een veilige en veilige band creëren

Hoe brengt een stel emotionele veiligheid aan elkaar over onder stress? Hoe maken ze bewust de weg vrij voor een verbinding die hen inspireert en meer wil?

Stan Tatkin, PsyD , de ontwikkelaar van de psychobiologische benadering van koppeltherapie (PACT), gebruikt neurowetenschap om koppels te leren hoe ze het veiligheids- en beveiligingssysteem van hun relatie kunnen herkennen om blijvende liefde te creëren en te behouden.

Toen ze leerden hoe ze een gevoel van veiligheid op neuroceptief niveau konden cultiveren, begonnen Christine en Jack opzettelijk gevoelens van interesse, acceptatie en liefde aan elkaar te communiceren.

Ze concentreerden zich erop elkaar bewuster te begroeten op een manier die de ander geruststelde en uitnodigde. Terwijl ze dit oefenden, werden hun ogen en gezichten zachter en werden hun stemmen rustiger en vriendelijker. Al snel was er een nieuwe manier van verbinden mogelijk tussen hen.

In plaats van bang te zijn voor hun reünies, beginnen ze ernaar uit te kijken.

De schoonheid van een zenuwstelsel dat ons helpt levensbedreigende gebeurtenissen te overleven, is dat het ons ook ondersteunt bij het verdiepen van onze gevoelens van nabijheid en verbinding met elkaar.

Onze relaties zijn verre van saai als we ons veilig voelen. Emotionele veiligheid geeft ons de vrijheid om samen te werken, te dromen, enorm creatief te zijn, gedurfde ideeën te delen, meer compassie te voelen en ons vrijuit met elkaar te uiten.

Hoe meer we begrijpen hoe ons lichaam een ​​rol speelt in onze relaties, hoe meer we ze kunnen laten werkenvoor onsin plaats vantegen ons.