Cannabis en koppels: wat zegt het onderzoek?

Het is moeilijk voor stellen om zwart-wit antwoorden te vermijden bij het overwegen van cannabisgebruik - pro of contra. In het grijze gebied blijven kan ongemakkelijk voelen als er sterke emoties onder die posities zitten, vooral als er een familiegeschiedenis of relatiegeschiedenis is die verband houdt met middelengebruik.

Een ander groot probleem met elke discussie over cannabis is de geschiedenis van desinformatie van de overheid en gebrek aan steun voor onderzoek. Bovendien worden onderzoekers gehinderd door het categoriseren van cannabis als een Schedule 1-medicijn. De Drug Enforcement Agency (DEA) plaatst cannabis in de meest beperkte categorie van 'hoog misbruikpotentieel' en 'zonder medische waarde'.

De implicatie voor onderzoekers is dat toegang tot federale financiering en subsidies moeilijk is omdat de classificatie van Schedule 1 van de federale overheid cannabis illegaal maakt, ondanks overtuigend onderzoek tot nu toe dat deze ongepaste classificatie duidelijk in twijfel trekt.

Politieke agenda's, geen medische of wetenschappelijke agenda's, hebben gediend om het broodnodige onderzoek te belemmeren om de potentiële voordelen en potentiële schade van cannabisgebruik beter te begrijpen. Patiënten en ouders van kinderen met ernstige gezondheidsproblemen die veel baat zouden kunnen hebben bij een op cannabis gebaseerd medicijn, moeten zelf proberen dingen uit te zoeken, een onnodige en onethische situatie uit de handen van beleidsmakers.

Ondanks de uitdagingen vinden er veranderingen plaats nu onderzoekers, zowel nationaal als internationaal, nieuwe informatie verstrekken over de risico's en voordelen van cannabisgebruik. Een overzicht van huidig ​​onderzoek helpt bij een startpunt voor stellen om mee te worstelen en een gesprek over cannabis te voeren.

Evoluerende legalisatie en evoluerende problemen

Ik geef een doctoraal psychologieles aan de Santa Clara University over verslavingsbeoordeling en -behandeling. In de eerste klas vraag ik de leerlingen meestal waar ze denken dat mensen verslaafd aan kunnen raken, inclusief marihuana. De studenten zijn vaak verdeeld over de vraag of mensen verslaafd kunnen zijn. Zelfs met de mogelijkheid van cannabisverslaving, zijn studenten onzeker over hoe groot het probleem is in vergelijking met andere middelen.

Dus gezien de ernstige en alomtegenwoordige problemen van andere stoffen zoals alcohol, de heropleving van het aantal sterfgevallen door overdoses als gevolg van het gebruik van stimulerende middelen en natuurlijk de opioïdencrisis die de afgelopen decennia is ontstaan, hoe bezorgd moeten we ons dan over cannabis zijn?

Per slot van rekening is cannabis de meest gebruikte 'illegale' drug in de VS met naar schatting 22 miljoen gebruikers per maand.

Heeft medicinale marihuana echt een legitieme plaats in de gezondheidszorg, of is dit een tijdelijke oplossing, een sociaal aanvaardbare en legale manoeuvre met de stapsgewijze bedoeling van legalisatie?

Een politieke beweging (met enorme economische implicaties) heeft cannabis een nieuwe naam gegeven. Een toenemend aantal staten heeft het gebruik ervan voor medisch en/of recreatief gebruik gedecriminaliseerd of gelegaliseerd (10 staten op dit moment). Percepties veranderen. EEN 2013 Fox-peiling ontdekte dat 85% van de Amerikanen medische marihuana ondersteunt wanneer voorgeschreven door een arts.

Tegenstrijdige rapporten veroorzaken verwarring

In mijn consultatiesessies en workshops , gaan de twee meest gestelde vragen van relatietherapeuten over cannabisgebruik:'Wanneer moet ik me als clinicus zorgen maken over het gebruik van marihuana?'en'Hoe ga ik om met een stel als een partner zich zorgen maakt over het marihuanagebruik van hun partner?'Dit zijn eigenlijk geen simpele vragen om te beantwoorden. Er zijn veel dingen waarmee u rekening moet houden bij het bepalen waar de grens vervaagt tussen veilig recreatief gebruik, problematisch gebruik, legitiem medisch voordeel en verslavend gebruik.

Rapporten over de schadelijke gevolgen omvatten bezorgdheid dat zwaar en langdurig gebruik van cannabis het pleziercentrum van de hersenen zou kunnen beschadigen, een negatief effect zou kunnen hebben op het cognitief functioneren en leren, de voortplantingssystemen zou kunnen beschadigen, onder bepaalde omstandigheden risico's op afhankelijkheid en verslaving zou kunnen opleveren, angst- en panieksymptomen zou kunnen vergroten en stemmingswisselingen (ook een symptoom van ontwenning).

Vanwege de complexe aard van cannabis en de huidige trends op het gebied van legalisering en toegankelijkheid van cannabis, zullen zowel counselors als koppels zich waarschijnlijk in conflict of onzeker voelen over de vraag of gebruik problematisch is.

De realiteit is dat er aanzienlijke vooruitgang wordt geboekt in de wetenschap bij het ontdekken en begrijpen van de helende mogelijkheden van cannabinoïden. En er zijn ook schadelijke gevolgen die kunnen optreden als gevolg van gebruik.

Rapporten over de voordelen van cannabisgebruik zijn onder meer het verminderen van angst, bewijs dat cannabis bepaalde kankercellen kan doden bij patiënten met hersenkanker, kan helpen bij het beheersen van chronische pijn, effectief is bij de behandeling van bewegingsstoornissen, mogelijk nuttig kan zijn bij de behandeling van symptomen van de ziekte van Alzheimer en Parkinson, en het oog vermindert. druk van glaucoom.

Onderzoekers zijn het erover eens dat zowel de negatieve als de positieve effecten afkomstig zijn van het endocannabinoïdesysteem van het lichaam.

Het endocannabinoïde systeem

In de jaren negentig ontdekten wetenschappers dat ons lichaam van nature endocannabinoïden produceert, een systeem dat door ons hele lichaam wordt aangetroffen en dat de twee endocannabinoïde-receptoren activeert, CB1 in de hersenen en CB2, die zich buiten de hersenen en door het hele lichaam bevinden. Er zijn meer dan 60 soorten cannabinoïden.

De psychoactieve stof in cannabis, tetrahydrocannabinol (THC), activeert CB1-receptoren en produceert de 'high', terwijl CB2 dat niet doet. Interesse in CB2 wordt onderzocht vanwege zijn potentiële therapeutische effecten voor een aantal aandoeningen, waaronder acute pijn, chronische pijn door ontsteking, verlichting van symptomen van multiple sclerose en andere bewegingsstoornissen, talrijke kankeronderzoeken en vele andere aandoeningen met veelbelovende mogelijkheden.

Zowel het CB1- als het CB2-mechanisme hebben onderzoekers doen geloven dat cannabis een groot voordeel en therapeutische waarde kan hebben voor tal van psychologische en fysiologische problemen. De uitdaging met de CB1-receptor zijn de ongewenste psychotrope effecten bij gebruik als medicijn. Dit is waar de belangstelling is verschoven naar cannabidiol (CBD), dat veel aandacht krijgt in de medische onderzoeksgemeenschappen. THC is het belangrijkste actieve ingrediënt in cannabis, maar cannabidiol maakt ongeveer 40% uit van de cannabisextracten.

Hoewel CBD niet direct signalering op CB1- of CB2-receptoren activeert, wordt aangenomen dat het de manier verandert waarop CB1-receptoren op THC reageren, waardoor het psychoactieve effect van THC dramatisch wordt tegengegaan.

Het concept van het 'entourage-effect' werd in 1988 geïntroduceerd en verwijst naar interacties tussen verschillende cannabinoïden die verschillende effecten creëren om medische symptomen te verlichten. Wetenschappers onderzoeken de therapeutische waarde van CBD, evenals het voordeel van het combineren van CBD met THC, wat dient om de therapeutische waarde van THC te benutten zonder de bijbehorende high.

In juni 2018 keurde de FDA voor het eerst een op cannabis gebaseerd medicijn goed. Epidiolex wordt oraal toegediend om twee zeldzame en ernstige vormen van epilepsie bij kinderen te behandelen. De formulering is een sterk gezuiverde CBD, dus er is geen resulterende high, waardoor de FDA het medicijn kan classificeren als Schedule V (geen verslavingspotentieel en therapeutische waarde aantoont).

Marinol en Nabilone zijn door de FDA goedgekeurde synthetische cannabinoïden die voornamelijk worden gebruikt voor de behandeling van misselijkheid en braken door chemotherapie, voor anorexia door AIDS en voor chronische pijn. Omdat ze THC bevatten kunnen er ontwenningsverschijnselen optreden en kunnen ze verslavend zijn. Een ander nadeel is dat er geen entourage-effect is, de synergetische reactie tussen cannabinoïden. Zonder entourage-effect is mediation minder effectief vanwege het beperkte aantal symptoomtargets.

Is cannabis dus verslavend?

Cannabis kan, net als elke stof die het beloningssysteem in de hersenen activeert, verslavend zijn. Genetica, levensstijl, potentie, hoe het wordt geconsumeerd en het gebruik van andere stoffen dragen allemaal bij aan risicofactoren voor verslaving. Ongeveer 9% van de cannabisgebruikers zal voldoen aan de criteria voor Cannabis Use Disorder (CUD) en kan een verslaving ontwikkelen. Met toenemende toegankelijkheid door meer mensen zullen we moeten afwachten of het aantal verslavend en problematisch gebruik toeneemt.

Studies tonen aan dat als er een voorgeschiedenis is van andere stoornissen in het gebruik van middelen, hoe hoger het THC-gehalte bij het eerste gebruik van cannabis, hoe groter de kans is op het ontwikkelen van symptomen (niet noodzakelijk verslaving) van CUD in het volgende jaar. Adolescenten lopen het grootste risico op verslaving, aangezien de hersenontwikkeling nog in volle gang is en wordt beïnvloed door zwaar cannabisgebruik. Wat goed is voor gebruik door volwassenen, is riskant en schadelijk voor tieners of twintigers.

Net als andere verslavende stoffen (en gedragingen) die het beloningscircuit activeren, wordt de diagnose 'CUD Mild' gesteld wanneer een persoon ten minste twee van de 11 symptomen vermeld in de 5e editie van de Diagnostic and Statistical Manual (DSM-V) . Het voldoen aan vier symptomen is 'CUD Matig', met zes of meer symptomen 'CUD Ernstig'.

Elk middelengebruik of gedragsstoornis op het ernstige niveau kan worden gekarakteriseerd als een verslaving, gedefinieerd als het onvermogen om te stoppen ondanks negatieve gevolgen. De wetenschap van verslaving wijst op veranderingen die zich in de hersenen hebben voorgedaan en die zowel de beloningscircuits als de circuits die verband houden met impulscontrole, motivatie, beoordelingsvermogen en emoties beïnvloeden. Verslaving is een preoccupatie met de stof die het leven van de persoon organiseert.

Het is belangrijk op te merken dat afhankelijkheid niet hetzelfde is als verslaving. Afhankelijkheid ontwikkelt een tolerantie voor een middel en wanneer het gebruik stopt, ervaart de persoon een fysieke terugtrekking. Het is mogelijk om afhankelijk te zijn en niet verslaafd. De behandeling is gericht op het beheersen van ontwenningsverschijnselen. Wanneer ontwenning leidt tot gedrag van constante drugspreoccupatie en het zoeken naar drugs, dan is de stoornis overgegaan in verslaving. Laten we dit nader bekijken.

Gebruik stoornis versus verslaving

Ik onderscheid een verslaving van een gebruiksstoornis in die zin dat de symptomen van een gebruiksstoornis, hoewel ernstig en aandacht nodig hebbend, later misschien niet duidelijk zijn. Veel mensen die vandaag aan de criteria voor CUD voldoen, zullen op een later moment in hun leven niet aan die criteria voldoen. Dit geldt ook voor andere stoornissen in het middelengebruik. Het Center for Disease Control (CDC) ontdekte bijvoorbeeld dat: 70% van de patiënten die vandaag aan de criteria voor alcoholgebruiksstoornis voldoen, zullen over vier jaar niet aan die criteria voldoen.

Ik geloof dat de verslavingswetenschap ondersteunt om een ​​gebruiksstoornis te onderscheiden op het minder symptomatische niveau, van verslaving, het ernstige einde van het continuüm. Dit perspectief wordt niet vaak gemaakt en gebruiksstoornis wordt vaak gedefinieerd als een verslaving. Het verschil tussen de twee is dat verslaving aan de criteria als ziekte voldoet wanneer veranderingen in de hersenfunctie en hersenstructuur optreden, wat niet het geval kan zijn bij een gebruiksstoornis die een tijdelijke aandoening is. Veel mensen met de diagnose gebruiksstoornis kunnen in feite doorgaan met het gebruik van middelen zonder problemen op de weg. Dat is niet typisch het geval bij verslaving. Voortgezet gebruik leidt tot een toename van schadelijke gevolgen vanwege het onvermogen om het gebruik te stoppen of te reguleren.

Studies tonen aan dat langdurig, zwaar gebruik van cannabis bij sommige personen het mesocorticolimbische systeem (beloningscircuit) en het dopamine-neurotransmittersysteem, de chemische stof in onze hersenen die wordt geassocieerd met plezier, verandert. Deze verandering definieert verslaving, wat resulteert in een verschuiving van recreatief gebruik naar verlies van controle. Hoe groter de veranderingen in de beloning en de bijbehorende circuits, hoe groter de gezins- en relatieproblemen worden. Mensen die verslaafd zijn aan cannabis hebben minder dopamine-activiteit en gebruiken cannabis om zich normaal te voelen.

Er wordt aangenomen dat CUD ondergediagnosticeerd en onderbehandeld is: 2,5% van de volwassenen (bijna 6 miljoen mensen) voldeed in het afgelopen jaar aan de criteria voor CUD en minder dan 10% kreeg een behandeling. Ongeveer 6% van alle Amerikanen zal op een bepaald moment in hun leven aan de criteria voor CUD voldoen, met bijna twee keer zoveel mannen als vrouwen.

Er is een sterke correlatie van CUD met ander middelengebruik (vooral alcohol) en psychische stoornissen. Ongeveer 18% van de patiënten die een verslavingsbehandeling ondergaan, identificeert cannabis als hun primaire drug. Het goede nieuws is dat uit onderzoeken blijkt dat volledig herstel van CUD, zowel op korte als op lange termijn, waarschijnlijk is.

Hoewel de ernst er wel degelijk toe doet, is de gemiddelde tijd tussen het begin van CUD en stabiele remissie ongeveer 2,5 jaar, waarbij herstel de norm is. Patronen omvatten minder gebruiken in de loop van de tijd, maar degenen die de onthoudingsroute volgden, vertoonden een grotere verbetering in de algehele tevredenheid met het leven. Aan het zware einde van CUD was het herstel soms broos en er was meer tijd nodig om te stabiliseren. Het is niet verrassend dat hoe langer de persoon erin bleef, hoe beter de resultaten.

Synthetische cannabinoïden: een aparte categorie

Synthetische straatdrugs cannabinoïden zoals 'spice' of 'K2' zijn door de mens gemaakte cannabinoïden die op plantenbladeren worden gespoten die kunnen worden gerookt, of worden verkocht als vloeistoffen die kunnen worden verdampt. Deze medicijnen hebben vergelijkbare effecten als cannabis, maar zijn doorgaans veel krachtiger.

Aangezien deze synthetische stoffen niet gereguleerd zijn, worden ze als onveilig en onvoorspelbaar beschouwd, met een steeds toenemend aantal bezoeken aan de spoedeisende hulp die rechtstreeks verband houden met het gebruik. Mensen die gebruiken lopen een hoog risico vanwege de onzekerheid over wat en hoeveel andere stoffen er in de mix zitten.

Vragen voor discussie

Als u of uw partner moeilijkheden of uitdagingen heeft ondervonden bij het praten over cannabis, neem dan de tijd om samen de gevoelens, reacties en gedachten van elke persoon over de bovenstaande informatie te onderzoeken.

Er zijn nog veel meer punten en problemen die buiten het bestek van dit artikel vallen, dus beschouw dit als een startpunt. Het verkrijgen van meer informatie uit betrouwbare bronnen kan alleen maar helpen, zoals de Nationaal Instituut voor Drugsmisbruik en de CDC .

Begin met het doel om een ​​gesprek te hebben om het te begrijpen. Stel het oplossen van problemen uit totdat je dat betere begrip hebt bereikt.

U kunt de volgende gespreksstarters aanpassen aan uw situatie. U kunt 'marihuana', 'wiet', 'CBD' of andere verwante woorden vervangen door 'cannabis'.

• Hoe ziet u uw/mijn/onze relatie met cannabis?
• Welke rol speelt cannabis in jouw leven? Wat is nuttig aan die rol en wat niet?
• Hoe zou je idealiter je relatie met cannabis willen hebben?
• Heeft u enige zorgen? Wat zou die zorgen helpen?
• Wat zie je als de voordelen van het gebruik van cannabis, van het niet gebruiken?
• Hoe weet je wanneer je je zorgen moet maken?
• Zijn er dingen die we kunnen doen om elk aspect van cannabisgebruik beter aan te pakken?

Kijk of je ermee instemt om over cannabis te blijven praten als een van jullie daar behoefte aan heeft. Als je vastzit, overweeg dan om een ​​therapeut of een verslavingsdeskundige te zoeken om je te helpen een gesprek te voeren.