De vier ruiters: Stonewalling

De laatste, maar zeker niet de minste, van de vier ruiters is stonewalling. Stonewalling is, nou ja, hoe het klinkt. In een discussie of ruzie trekt de luisteraar zich terug uit de interactie, sluit zich af en sluit zich af voor de spreker omdat hij zich overweldigd of fysiologisch overspoeld voelt. Metaforisch gezien bouwen ze een muur tussen hen en hun partner.

In plaats van het probleem aan te pakken, zal iemand die tegenwerkt, totaal niet reageren en ontwijkende manoeuvres maken, zoals afkicken, zich afwenden, druk bezig zijn of obsessief gedrag vertonen. Het kost tijd voordat de negativiteit die door de eerste drie ruiters is gecreëerd zo overweldigend wordt dat stonewalling een begrijpelijke 'uit' wordt, maar als dat gebeurt, wordt het vaak een gewoonte.

Als je meer een visuele leerling bent, is hier een korte clip met uitleg over stonewalling van John Glory, evenals een voorbeeld van hoe het eruit ziet:

Wanneer u alles in het werk stelt om een ​​probleem aan te pakken, of u nu probeert te praten over iets dat u van streek maakt, uw gevoelens over een voortdurend conflictgebied probeert uit te leggen, of een oplossing probeert te bereiken —en je partner doet alsof je er niet bent- u zult waarschijnlijk een niveau van frustratie of woede bereiken dat zo hoog is dat u ook psychologisch en emotioneel 'uitcheckt'.

Proberen te communiceren met iemand die zich op deze manier gedraagt, kan frustrerend zijn, en als de blokkade voortduurt, razend.

Wat is het tegengif voor stonewalling?

Wanneer een persoon begint te stonewallen, zijn ze meestal fysiologisch overstroomd, wat een aantal indicatoren heeft: verhoogde hartslag, het vrijkomen van stresshormonen in de bloedbaan en zelfs een vecht-of-vluchtreactie. Als dat gebeurt, is het onmogelijk om de kwestie op een rationele en respectvolle manier te blijven bespreken; je bent gewoon te fysiologisch geagiteerd om dat te doen.

Het eerste deel van het tegengif voor stonewalling is om:STOP.

Dit is echter iets makkelijker gezegd dan gedaan. Als je de ruzie probeert te stoppen en in je eentje wegloopt, kan dat door je partner worden geïnterpreteerd als een nog groter vertoon van tegenwerking, en het kan de situatie escaleren. Wat je wel moet doen, is van tevoren een passende en herkenbare manier afspreken om een ​​pauze te nemen. Denk aan een neutraal signaal dat jij en je partner in een gesprek kunnen gebruiken om elkaar te laten weten wanneer een van jullie zich overspoeld voelt met emoties. Dit kan een woord zijn, een zin, een fysieke beweging of gewoon beide handen in een stoppositie brengen. Kom met je eigen! En als je een gek of belachelijk signaal kiest, zul je merken dat alleen al het gebruik ervan helpt om de situatie te de-escaleren.

Echt, het maakt niet uit hoe dat verzoek om een ​​pauze eruit ziet of klinkt, zolang het maar respectvol is en dat zowel jij als je partner ermee instemmen het te erkennen wanneer je een pauze nodig hebt en, belangrijker nog, ermee instemt om dat verzoek te honoreren voor een pauze.

Dus, als je tegenwerkt en je overspoeld voelt, zeg dan dat je een pauze nodig hebt met behulp van welk signaal, woord of zin dan ook dat jij en je partner hebben besloten. Laat elkaar weten wanneer je je overweldigd voelt.

Dan moet je weglopen en zelf iets rustgevends doen. Deze pauze moet minstens twintig minuten duren, omdat het zo lang duurt voordat je lichaam fysiologisch tot rust is gekomen.