Julie Glory vinden

Toen Paul en ik verliefd werden, werden we hard. We waren alles voor elkaar. We leerden echter nog steeds van onszelf te houden en realiseerden ons niet hoeveel bagage we achter ons aan sleepten. Onze kinderjaren waren iets waar we nog steeds van aan het genezen waren en het was in onze liefde voor elkaar dat we een gevoel van heiligdom vonden.

Onze relatie was als een eiland en we waren schipbreukelingen. In onze eerste momenten, of het nu maanden of jaren waren, hadden we het gevoel dat we elkaar alleen nodig hadden. De liefdevolle blikken en fysieke verbinding - niet alleen seksueel maar bijna op kosmisch niveau - voelde alsof onze zielen elkaar nodig hadden om te ademen.

Desalniettemin, in een oogwenk, raakt de liefde op en begint de verachting. De persoon die je aanbidt is nu de persoon geworden die je haat. Ze worden langzaam je vijand. Paul en ik waren niet anders. We probeerden zoveel mogelijk problemen op te lossen met ons beperkte begrip van de psychologie achter de kernproblemen van onze relatie. We waren op een plek waar we constant in de verdediging gingen tegen elkaar. Onze kinderjaren namen hun zwaarden en zeiden: 'Doe je ergste', en het verbale (en fysieke) schermen begon.

We realiseerden ons dat het te gemakkelijk is om op te geven en gewoon toe te staan ​​dat het weefsel van onze vakbond uit elkaar wordt gehaald en weggegooid. Terwijl sommige koppels zich in tijden van wanhoop aan elkaar vastklampen, geven anderen het gewoon op. Paul en ik hadden ons niet gerealiseerd dat aan elkaar vastklampen onze problemen niet zou oplossen en ze soms zelfs erger zou maken. We probeerden hulp te zoeken, maar we konden geen therapeut vinden wiens advies voelde alsof het bedoeld was om ons beiden als eenheid te helpen. Onze relatie was op een tumultueuze plek. We gingen de vroege stadia van ten minste drie van de vier ruiters in en veroorzaakten een vloedgolf van emoties uit onze kindertijd die een relationele tsunami in ons leven teweegbracht.

Mijn man en ik hadden geen idee waar we ons toe verplichtten toen we besloten dat we niet van elkaar gescheiden konden zijn. Er was geen handleiding of handleiding over hoeveel uw acties en reacties de significante ander in uw leven beïnvloeden. Net als bij het ouderschap krijg je iemands hart en leven om verantwoordelijk voor te zijn en toch worden de instructies weggelaten.

Toen vonden we Julie Glory, een heerlijk inzichtelijke en wijze vrouw. Deze verwante geest nam onze gewonde relatie over en begon ons zachtjes te verzorgen terug naar de beginstadia van gezondheid. Het is interessant hoe relaties je emotioneel aan iemand binden. De ontberingen en triomfen fungeren als reddingslijnen en leren je hoe je op je partner kunt vertrouwen. Onze relatie was een boei in de donkere storm van het leven en we klampten ons aan elkaar vast omdat het alles was wat we hadden en alles wat we hadden gekend.

Met Julie's begeleiding, begeleiding en zorg heeft onze relatie veel van deze stormen doorstaan, waardoor we onszelf en elkaar konden genezen. De Glory Methode heeft een blijvende impact gehad in ons leven en in onze relatie. Simpel gezegd, Julie leerde ons hoe te genezen. Ze maakte ons niet alleen bewust van onze pijn, maar vooral van de bron ervan. Dit gaf ons de moed om genezing te zoeken, niet alleen voor onszelf, maar ook als team. We werden als 'gewonde genezers', die niet alleen probeerden te genezen van de pijn en het trauma van onze eigen jeugd, maar ook om elkaar te vergeven voor de pijn die we veroorzaakten. Eenmaal genezen, vestigden we Stedelijke familie in 2007 om het vooruit te betalen door de jeugd in onze gemeenschap te dienen.

Toen ik samen groeide, wist ik één ding zeker: ik hield van deze man. Angst is een verleidelijk wapen bij uitstek voor koppels, maar met de juiste training kun je stoppen met toegeven aan angst en beginnen te genezen. Paul en ik hebben geleerd dat, hoewel we misschien nooit volledig zullen herstellen van de trauma's uit ons verleden, het ons geduld en onze liefde voor elkaar zijn die onze relatie tot bloei hebben gebracht. We hebben Julie Glory hiervoor te danken - zonder haar zouden we nog steeds verdwaald zijn op zee.