Jak pozostać w kontakcie jako para przez święta?

Kiedy moje dzieci były młodsze, jednym z naszych ulubionych zajęć letnich były wyścigi liści w rwących strumieniach w pobliżu naszej letniej wypożyczalni w Północnej Karolinie. Strategicznie upuszczaliśmy liście w szerszym odcinku strumienia, gdzie woda płynęła leniwie, iz podekscytowaniem obserwowaliśmy, jak nabierają tempa, gdy koryto strumyka zwęża się, a nasze łodzie liściaste pędzą przez zbiór kamieni.

Tak czuję się w listopadzie i grudniu, jakby sam czas pędził i pędził w coraz szybszym tempie, aż do WOOSH - nadchodzi nowy rok.

Ledwie upakowujemy dekoracje na Halloween, gdy nagły napływ zaproszeń na imprezy, recitale, spotkania na koniec roku, plany podróży, spotkania rodzinne, dekorowanie rzeczy do zrobienia, listy prezentów i kartki świąteczne rozbija się jak fala przypływu.

Święta są jednocześnie porywające i przyprawiające o zawrót głowy, przepełnione radością i totalnym przytłoczeniem.

Zagubiony w morzu nadzienia z indyka i pończoch, jeden krytyczny aspekt mojego życia zostaje szybko ograniczony: mój związek z moim mężem Markiem. Osoba, która pojawia się, gdy jestem odłączona od siebie i mojego partnera, jest zdenerwowana, zestresowana, rozżalona i wyczerpana.

W mojej nieustannej krucjacie, aby zapewnić mojej rodzinie „najlepsze wakacje w historii”, gubię części siebie, które są cierpliwe i łatwe, powolne i miłe. Do stycznia jestem wyczerpany i przeoczyłem, czym właściwie mają być święta: połączeniem, wspólnotą, wdzięcznością i dawaniem.

Jest inny sposób i zaczyna się od jednego magicznego słowa: nie.

Nie dla zaproszeń na imprezy i robienia więcej niż jednego sznura świateł na zewnątrz na naszym podwórku. Nie za doskonale zapakowane prezenty dla nauczycieli i próbowanie tego wyszukanego (i szczerze mówiąc, z mojej głębi) dania na szczęście.

Wystarczająco dobry jest nowy doskonały. Wystarczająco dobrze tworzy białą przestrzeń. Biała przestrzeń to miejsce, w którym faktycznie mieszka moje życie. To chwile po prostu bycia, nie osiągania lub sprawdzania rzeczy na liście, w których żyją najlepsze części mojego małżeństwa.

Zablokuj białe miejsca

W tym roku umieściłem gigantyczne bloki niczego w moim kalendarzu Google, symbole zastępcze czasu, aby po prostu być ze sobą i moimi ludźmi. Te puste bloki, o długości od jednej do czterech godzin, są odkładane jako biała przestrzeń - nie czekają na wypełnienie.

Celowo pozostają puste i niezobowiązujące. Natknąłem się na jeden w zeszły weekend i było to jak znalezienie rzadkiego skarbu. Oczywiście nie miałem pojęcia, co ze sobą zrobić. Czas wolny nie jest czymś, co nasza kultura dobrze sobie radzi. Wypełniamy każdą chwilę. A kiedy znajdziemy się w nietypowej sytuacji, nie mając nic do roboty, jak najszybciej sięgamy po smartfona lub rozglądamy się i zajmujemy. Ale po prostu siedziałem na kanapie w środku dnia. Zamknąłem oczy, wziąłem kilka głębokich oddechów i poczułem, że całe moje ciało się uśmiecha. Biała przestrzeń jest wspaniała. W tym okresie świątecznym nie planujmy czasu na nic.

Nastaw się na chwile

Nawet jeśli Marc i ja jesteśmy zaangażowani w przebywanie z innymi ludźmi, niezależnie od tego, czy jest to impreza rodzinna, czy impreza, zwykle mamy motywację tam i z powrotem, aby się połączyć. Często tracimy okazję, aby naprawdę zwracać się ku się nawzajem, albo dlatego, że jedno z nas rozmawia przez telefon, albo prowadzimy rozmowę na powierzchni.

Zdałem sobie sprawę, że możemy wykorzystać te momenty, aby naprawdę się dostroić. Możemy opuścić warstwę głębiej i zadawać lepsze pytania. To samo dotyczy pory snu. Jeśli nie jestem wyczerpany chaotycznym podmuchem aktywności od świtu do zmierzchu, mogę znaleźć kilka cichych minut, zanim zasnę, by połączyć się z Markiem. Kluczem jest posiadanie dla niego czegoś w bateriach i nie wydawanie całej energii na wakacyjny perfekcjonizm.

Zwolnij

Podczas medytacji z przewodnikiem, której ostatnio słuchałem na Insight Timer, prelegent przedstawił mi ideę, że faktycznie możemy poczuć, jakbyśmy mogli spowolnić czas, spowalniając nasz oddech, nasze ciała i nasze ruchy. Kiedy brzęczę wokół domu jak tornado, moje życie wydaje się trochę wymykające się spod kontroli, jakbym był w pędzącym samochodzie, ściskając kierownicę białą rączką.

Ale kiedy zwalniam, dosłownie wyolbrzymiam swoje ruchy, jakbym udawała lenistwo, to tak jakby świat zaczynał do mnie przychodzić. Perspektywa natychmiast się pojawia. Obiektyw cofa się. Nagle widzę, że jestem szaloną osobą i prawdopodobnie brakuje mi sensu tego, co robię. Kiedy zwalniam i staję się mniej szalona, ​​widzę, że naprawdę potrzebuję pomocy i mogę zaprosić Marca do kuchni, żeby ze mną popracował. Mówię do wszystkich bardziej uprzejmie, zamiast ostro wykrzykiwać rozkazy Marcowi i dzieciom jak sierżant musztry. Odpuściłem sobie robienie tego wszystkiego. Staję się mniej kłujący i przez to łatwiej się z nim nawiązuję.

To praca wewnętrzna

Ostatnio zdałem sobie sprawę, że utrzymywanie kontaktu z Markiem to praca wewnętrzna. Gdybyś zapytała mnie w zeszłym roku, jak para może pozostać w kontakcie przez święta, sugerowałbym, żeby zaplanowali więcej wieczorów randkowych lub upewnili się, że spotykają się na kanapie dwa razy w tygodniu, aby nadrobić zaległości. Ale teraz zdaję sobie sprawę, że tak naprawdę chodzi o to, aby stać się bardziej dostępnym i dostępnym w naszym codziennym życiu, zamiast biegać po sobie i stać się chamskim i zdzirczałym. Dbając o siebie lepiej, zwalniając, dostrajając się i uziemiając, wyłania się najlepsza wersja siebie.

Jeśli święta staną się niestrudzonym i męczącym gorączką załatwiania spraw, Marc szybko (i szorstko) zostaje zdegradowany do mojego szefa kuchni i chłopca na posyłki. Ale kiedy zwalniam i patrzę na rzeczy z innej perspektywy, przypominam sobie, kim on naprawdę jest dla mnie: moim partnerem i osobą, z którą zawsze marzyłam o tworzeniu wspomnień z wakacji. Posłuchaj, żadna ze świątecznych pułapek nic nie znaczy, jeśli zdobyłem je siłą i wściekłością. Radosny, połączony okres świąteczny jest absolutnie możliwy. Ale jeśli tak ma być, to zależy ode mnie.