Het digitale tijdperk: problemen in utopie

Ongeacht de leeftijd van de gebruiker, verandert sociale media de perceptie van de werkelijkheid. Zelfs als je je gemakkelijk persoonlijk kunt inleven in anderen, kan de digitale ervaring minder medelevend aanvoelen. Anonimiteit kan ook gevoelens van gebrek of ontoereikendheid bedekken.

Dr. Julie Glory zegt: 'Mensen gebruiken technologie soms als masker, zodat ze niet bekeken hoeven te worden en geen oogcontact hoeven te maken met iemand anders. Ze hoeven de spanning van de ander niet te voelen of die van henzelf over te brengen. Ze hoeven het op geen enkele manier te onderdrukken of ermee om te gaan. Er is hier dus een verslavende kwaliteit, omdat je met deze technologie je kunt verstoppen. Het is als alcohol. Mensen die zich geremd voelen en bang zijn voor een echt gesprek, kunnen drinken om zichzelf te ontremen. Om eerlijk te zijn, voel je meer verbonden. Het wordt steeds stressvoller om echte face-to-face interactie te hebben.”

Online tekst zoals reacties op een blog of een tweet bevat geen non-verbale signalen. wanneer je niet in iemands ogen kunt kijken, hun lichaamstaal niet kunt observeren of de fluctuaties in hun stemgeluid kunt horen, kun je de intentie niet intuïtief voelen of hun gevoelens plaatsvervangend ervaren. Een gevoel van verantwoordelijkheid voor iemands acties kan verdwijnen. Diepe emotionele afstemming wordt feitelijk onmogelijk. Zo kan de gebruiker zichzelf reconstrueren.

U kunt geïdealiseerde online persona's bewerken die vertrouwen uitstralen en menselijke gebreken weglaten. Je kunt maanden besteden aan het ontwikkelen van een bevredigend digitaal zelf, maar te midden van al deze perfectie is er weinig ruimte voor authentieke verbinding. In de wijze woorden van auteur Jeremy Rifkin: 'Er is geen empathie in utopie, omdat er geen lijden is.'

Deze verschuiving in werkelijkheid is nutteloos voor kinderen, zowel online als offline. Het kan hen beroven van diepe relaties met hun leeftijdsgenoten in kritieke stadia van ontwikkeling. Het is immers riskant om contact te maken met een vriend over een onderwerp waar je om geeft in een omgeving die wordt gekenmerkt door verbroken verbindingen en abrupte onderbrekingen. Het voortdurende gevoel van afleiding en urgentie in de digitale wereld kan overslaan naar de niet-virtuele realiteit. Het laat kinderen zich geïsoleerd voelen.

Online of offline, uw kinderen moeten anderen behandelen zoals ze zelf behandeld willen worden. Praat met uw jongeren over hun ervaringen en stel vragen als deze:

1. Hoe voel je je als je vrienden niet reageren op je sms-berichten?
2. Hoe gebruik je technologie om met je vrienden te communiceren?
3. Praat je liever via de telefoon of sms?
4. Wat is volgens jou de beste manier om met mij te communiceren?
5. Voelt u zich wel eens kwetsbaar bij het gebruik van sociale media?