3 Richtlijnen voor echtgenoten die getroffen zijn door de verslaving van hun partner

Het beheersen van de drugs- of alcoholverslaving van een geliefde is nooit gemakkelijk, maar degenen van wie de echtgenoot een verslavingsstoornis (SUD) heeft, staan ​​​​voor een bijzonder moeilijke en eenzame weg. Om te beginnen wordt de pijnlijke en vaak traumatische relationele fall-out als gevolg van een verslaving verergerd door de grotere kans op echtscheiding, die zelf wordt gerangschikt als de op één na meest stressvolle levensgebeurtenis die iedereen kan meemaken.

Wanneer de partner van de verslaafde tot de knieën gaat in het omgaan met het middelenmisbruik van hun echtgenoot, lijkt vertrouwen in hun eigen ouders, schoonfamilie, kinderen of familieleden misschien geen veilige of gezonde optie, waardoor ze een ernstig gevoel van eenzaamheid hebben. Zoveel van hun energie is gericht op het helpen van hun partner om te herstellen dat hun eigen behoeften en emotionele wonden vaak worden verwaarloosd.

Als therapeut die met de partners van verslaafden heeft gewerkt, heb ik snel geleerd dat het omgaan met de situatie met empathie, acceptatie en geduld niet alleen een nuttige manier is om een ​​partner met een verslaving te ondersteunen – het is ook een gezonde strategie voor iemands eigen zelfzorg.

Dus hoe pak je, als echtgenoot, deze meer empathische benadering aan wanneer de natuurlijke neiging is om boos te reageren en met de vinger te wijzen of om meer dan je eigen verantwoordelijkheid voor het probleem en de oplossing ervan te dragen? Hieronder staan ​​drie richtlijnen.

Focus op het probleem, niet op de persoon

Het kan gemakkelijk zijn om de verslaving van een echtgenoot persoonlijk op te vatten, als een referendum over u en over kenmerken over u die niet kunnen worden veranderd. In dezelfde geest kan het gemakkelijk zijn om uw partner uitsluitend te definiëren in termen van hun verslaving. (En, om zeker te zijn, een echtgenoot die vastzit in een zelfdestructieve cyclus van drugs- of alcoholmisbruik, kan een heel ander persoon lijken dan degene op wie je voor het eerst verliefd werd.)

Maar dat is een val.

Het toeschrijven van een diagnosticeerbare ziekte die baat kan hebben bij behandeling aan een inherente karakter- of persoonlijkheidsfout bij uw partner kan het genezings- en herstelproces in de weg staan. Het gaat ervan uit dat positieve verandering vrijwel onmogelijk is. Evenzo kan het absorberen van de verslaving van uw echtgenoot in termen van wat het negatief over u zegt, ook van geen nut zijn wanneer u werkt aan het opbouwen van een ondersteunende relatie. Als je kunt, doe dan je best om je partner van hun probleem te scheiden en probeer dan samen te werken aan een oplossing voor het probleem.

Vraag jezelf af wat wel en niet goed voor je is

Empathie, acceptatie en geduld zijn een goede vuistregel, zolang je niet constant achterover buigt om aan de behoeften van je partner te voldoen. Als je merkt dat je overspoeld wordt door eindeloze zelfopoffering, maak dan een lijst van wat je wel en niet zult doen in een poging om empathisch en ondersteunend te zijn. Houd je er dan aan met dien verstande dat je de lijst altijd kunt aanpassen terwijl je bezig bent.

Jezelf toestemming geven om gezonde grenzen te hebben, is op zichzelf al een manier om je partner te ondersteunen bij hun herstel.

Gebruik 'Ik voel' en 'Ik heb nodig' uitspraken

'Jij'-uitspraken hebben de neiging om de meeste mensen in een defensieve modus te plaatsen. Dezelfde dynamiek geldt alleen meer voor degenen die een verslaving afschermen.

Probeer in plaats daarvan toegang te krijgen tot wat je voelt als reactie op het gedrag van je partner, en spreek dan vanuit die eerste persoon van emotie als reactie op concrete ervaringen.

Je zou bijvoorbeeld kunnen zeggen: 'Ik voelde me doodsbang toen ik thuiskwam van mijn werk en ontdekte dat je flauwviel op de bank', of: 'Ik heb me de laatste tijd zo eenzaam gevoeld, want toen ik met je wilde praten, je' ben dronken geweest.”

Hoewel er helaas geen garantie is dat je partner je zal horen omdat drugs en alcohol het empathisch vermogen van een echtgenoot afzwakken, zullen dit soort uitspraken eerder een emotionele band opwekken dan andere. En die wederzijdse empathie (de nadruk ligt op het 'wederzijdse') zal een cruciale bouwsteen zijn in zowel uw herstel, het herstel van uw partner en het herstel van uw relatie.

Candice Rasa, LCSW, is klinisch directeur van het Beach House Center for Recovery, een revalidatiecentrum voor drugs- en alcoholverslaving in Juno Beach, Florida. Ze heeft meer dan 10 jaar ervaring op het gebied van geestelijke gezondheid en middelenmisbruik.

Als u hulp wilt bij het verdiepen van uw begrip van hoe herstel en welzijn in uw leven of in uw praktijk passen. Gebruik deze kaartspellen om successen te identificeren, uitdagingen te bespreken en nieuwe verbindingsrituelen op te bouwen.