Ο χορός μεταξύ οικειότητας και ανεξαρτησίας στο γάμο

Ο πρώτος χρόνος χωριστά είναι ιεροτελεστία για τα περισσότερα νιόπαντρα ζευγάρια. Το ζήσαμε πρόσφατα οι ίδιοι όταν ο Κωνσταντίνος έφυγε από την πόλη για ένα σύντομο επαγγελματικό ταξίδι. Ήταν λυπημένος που έλειπε από το σπίτι και μίλησε για το πόσο θα του έλειπε ο Ντέιβιντ. Ο Ντέιβιντ, από την άλλη, απολάμβανε την ιδέα μιας νύχτας μόνος, αλλά ένιωθε ενοχές που την ανυπομονούσε. Είμαστε νέοι σε αυτό το θέμα του γάμου και εξακολουθούμε να βρίσκουμε τη δύσκολη ισορροπία μεταξύ οικειότητας και ανεξαρτησίας.

Και οι δύο είμαστε εσωστρεφείς. Αγαπάμε πολύ τους φίλους και την κοινότητά μας, αλλά τίποτα δεν είναι πιο ξεκούραστο για εμάς από ένα βράδυ μόνοι στο σπίτι. Αυτές οι στιγμές μαζί είναι όταν είμαστε καλύτεροι στη δημιουργία των Χαρτών Αγάπης μας.

Ωστόσο, μας αρέσει να αποκαλούμε τον Constantino 'duovert', που σημαίνει ότι είναι ένας εσωστρεφής που μπορεί να επαναφορτιστεί όχι μόνο όταν είναι μόνος του αλλά και όταν είναι μόνος μόνο με τον σύζυγό του. Για τον Κωνσταντίνο, ο Ντέιβιντ είναι ανάπαυση.

Αντίθετα, ο David είναι περισσότερο ένας κλασικός εσωστρεφής: του αρέσει να είναι εντελώς μόνος για να επαναφορτιστεί. Ως κάποιος που δυσκολεύεται να συνδεθεί με τα συναισθήματά του, ο David χρειάζεται μια απουσία εξωτερικών ερεθισμάτων για να μπορέσει να αναγνωρίσει τα συναισθήματά του και να αξιολογήσει την εσωτερική του ευημερία. διαφορετικά, αποσυνδέεται από τον εαυτό του. Παρόλο που πολλές από τις επιθυμίες μας επικαλύπτονται, υπάρχουν διακυμάνσεις στις ανάγκες μας για χρόνο μαζί και χρόνο μόνοι, και μερικές φορές γίνεται πηγή άγχους στη σχέση μας.

Στο βιβλίο τουΟι Επτά Αρχές για να Δουλέψει ο Γάμος, ο Δρ Τζον Γκλόρι επισημαίνει ότι ο ένας σύντροφος συχνά αγνοεί τον άλλον όχι από κακία αλλά λόγω των αντίστοιχων αναγκών του για οικειότητα και ανεξαρτησία. «Ο γάμος είναι κάτι σαν χορός», λέει η Glory. «Υπάρχουν στιγμές που νιώθετε έλξη για το αγαπημένο σας πρόσωπο και φορές που νιώθετε την ανάγκη να αποσυρθείτε και να αναπληρώσετε την αίσθηση της αυτονομίας σας». Η πιθανότητα σύγκρουσης προκύπτει όταν οι σύζυγοι πέφτουν σε διαφορετικά σημεία του φάσματος όσον αφορά τις ανάγκες τους. Μερικοί άνθρωποι επιθυμούν πιο συχνή σύνδεση, ενώ άλλοι ποθούν περισσότερη ανεξαρτησία.

Ο Ντέιβιντ έχει επίγνωση της ανάγκης του για μεγαλύτερη ανεξαρτησία, αλλά συχνά δυσκολεύεται να την εκφράσει. Νωρίς στη ζωή του, είχε μια λανθασμένη πεποίθηση ότι οι ανάγκες του δεν ήταν σημαντικές ή εκτιμημένες, επομένως δυσκολεύεται να ζητήσει χρόνο μόνος του. Φοβάται ότι ο Κωνσταντίνος θα ερμηνεύσει την ανάγκη του για ανεξαρτησία ως απόρριψη. Επιπλέον, του είναι συχνά δύσκολο να προσδιορίσει αυτή τη συγκεκριμένη ανάγκη, επειδή ο Ντέιβιντ λατρεύει επίσης να είναι με τον Κωνσταντίνο. Ο χρόνος τους μαζί είναι ευχάριστος, επομένως είναι εύκολο να ξεχάσουμε ότι η μοναξιά είναι σημαντική για την ευημερία του.

Ο Κωνσταντίνος λατρεύει να κάνει ακόμη και κοσμικά πράγματα μαζί: θελήματα, δουλειές, γυμναστική. Η οικειότητα είναι πολύτιμη για αυτόν ακόμη και στις καθημερινές δραστηριότητες της ζωής. Επειδή εργαζόμαστε συνεχώς για την ενίσχυση των Χαρτών Αγάπης μας, έχει επίγνωση της ανάγκης του Ντέιβιντ να περνά χρόνο μόνος του και μερικές φορές μπορεί να το εντοπίσει ακόμη και πριν το κάνει ο Ντέιβιντ. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ο Κωνσταντίνος προσφέρεται να πάει σε μια καφετέρια το απόγευμα ή να κάνει δουλειές μόνος του, ώστε ο Ντέιβιντ να έχει το διαμέρισμα μόνος του. Είναι μια μικρή, ευγενική πράξη που αποφέρει τεράστιες ανταμοιβές για το γάμο και για τους δύο συντρόφους.

Το πρόβλημα δημιουργείται όταν είτε ο Ντέιβιντ αποτυγχάνει να εκφράσει την ανάγκη του είτε όταν ο Κωνσταντίνος αισθάνεται κενός ή ανασφαλής στη σχέση. Τα δύο προβλήματα συχνά σχετίζονται.

Αν ο Ντέιβιντ αγνοήσει την ανάγκη του για ανεξαρτησία, η αφθονία της οικειότητας αρχίζει να γεννά δυσαρέσκεια. Όταν ο Ντέιβιντ αρχίζει να νιώθει συνωστισμός, απομακρύνεται συναισθηματικά και σταματά να ανταποκρίνεται σε «προσφορές» ή σε αυτά τα μικρά αιτήματα για την προσοχή, το χιούμορ ή την υποστήριξη του άλλου. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο Κωνσταντίνος, ο οποίος ευδοκιμεί στον ποιοτικό χρόνο και το άγγιγμα, αισθάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά στη σχέση. Ο τρόπος του να επιδιορθώσει ένα συναισθηματικό χάσμα είναι να οδηγεί βαθύτερα στην οικειότητα, κάτι που είναι το αντίθετο από αυτό που χρειάζεται ο Ντέιβιντ. Γίνεται μια καθοδική σπείρα που μπορεί να οδηγήσει σε σκληρά λόγια, πληγωμένα συναισθήματα και ανάγκη να επιδιορθώσετε τη σχέση.

Μάθαμε να εξισορροπούμε αυτή τη διελκυστίνδα μεταξύ οικειότητας και ανεξαρτησίας γεμίζοντας πρώτα τους συναισθηματικούς τραπεζικούς λογαριασμούς μας και μετά λέγοντας τις ανάγκες μας δυνατά. Εστιάζουμε στην οικοδόμηση μιας ισχυρής, θετικής σχέσης στρέφοντας προς τις προσφορές που προσφέρουμε ο ένας στον άλλο κατά τη διάρκεια της ημέρας. Αυτό μας κάνει να νιώθουμε συνδεδεμένοι και ενωμένοι. Όταν και οι δύο νιώθουμε συναισθηματικά γεμάτοι, είναι πιο εύκολο για τον Ντέιβιντ να ζητήσει χρόνο μακριά και πιο εύκολο για τον Κωνσταντίνο να καταλάβει.

Εργαζόμαστε επίσης για την οικοδόμηση εμπιστοσύνης υποβάλλοντας ένα αίτημα που περιλαμβάνει συμβιβασμό. Για παράδειγμα, ο Ντέιβιντ μπορεί να πει: «Θέλω να πάω μια βόλτα μόνος μου σήμερα το απόγευμα, αλλά μπορούμε να σχεδιάσουμε να δούμε μια ταινία μαζί απόψε;» Ή ο Κωνσταντίνος μπορεί να πει: «Θα ήθελα πολύ να έρθετε μαζί μου σε αυτήν την εκδήλωση το Σάββατο το βράδυ, αλλά μπορείτε να κάνετε τα δικά σας την Κυριακή». Με αυτόν τον τρόπο, ζητάμε αυτό που θέλουμε, αλλά και αναγνωρίζοντας την ανάγκη του άλλου.

Ο Κωνσταντίνος έχει ένα άλλο επαγγελματικό ταξίδι και αυτή τη φορά ξέρουμε πώς να το προσεγγίσουμε: ο Ντέιβιντ θα απολαύσει τον χρόνο μόνος του χωρίς να νιώθει ενοχές γι' αυτό, αλλά θα στείλει επίσης μήνυμα στον Κωνσταντίνο για να βεβαιωθεί ότι ξέρει ότι τον αγαπούν και του λείπουν. Ο Constantino θα αναγνωρίσει την αξία που προσφέρει ο χρόνος χωριστά και θα τιμήσει αυτόν τον χώρο ως έναν τρόπο για τον David να επαναφορτιστεί. Επειδή οι ανάγκες μας είναι διαφορετικές, γνωρίζουμε ότι αυτή η ένταση μεταξύ οικειότητας και ανεξαρτησίας θα υπάρχει πάντα. Το να το βλέπουμε ως χορό και όχι ως διελκυστίνδα μάς υπενθυμίζει να συνεργαζόμαστε για να καλύψουμε ο ένας τις ανάγκες του άλλου αντί να παλεύουμε για να διατηρήσουμε τις δικές μας.