The Research: The Still Face Experiment

Ο Δρ Edward Tronick του Προγράμματος Ψυχικής Υγείας Βρεφών-Γονέων του UMass Boston διεξάγει έρευνα σχετικά με το πώς η κατάθλιψη και άλλες αγχωτικές συμπεριφορές των μητέρων επηρεάζουν τη συναισθηματική ανάπτυξη και την υγεία των βρεφών και των παιδιών.

Ο Jason Goldman εξέδωσε το Thoughtful Animal σχετικά με το πείραμα του Tronick το 1975, τον αντίκτυπο που είχε στην κατανόηση της ανάπτυξης του παιδιού και τον τρόπο χρήσης του, συμπεριλαμβανομένης της πρόβλεψης της συμπεριφοράς του παιδιού:

Το 1975, ο Edward Tronick και οι συνεργάτες του παρουσίασαν για πρώτη φορά το «Still Face Experiment» σε συναδέλφους τους στη διετή συνάντηση της Εταιρείας για την Έρευνα στην Ανάπτυξη του Παιδιού. Περιέγραψε ένα φαινόμενο στο οποίο ένα βρέφος, μετά από τρία λεπτά «αλληλεπίδρασης» με μια ανέκφραστη μητέρα που δεν ανταποκρίνεται, «γρήγορα νηφάλιο και επιφυλακτικό. Κάνει επανειλημμένες προσπάθειες να μεταφέρει την αλληλεπίδραση στο συνηθισμένο της αμοιβαίο μοτίβο. Όταν αυτές οι προσπάθειες αποτύχουν, το βρέφος αποσύρεται [και] προσανατολίζει το πρόσωπο και το σώμα του μακριά από τη μητέρα του με μια αποτραβηγμένη, απελπιστική έκφραση του προσώπου». Παραμένει ένα από τα πιο επαναλαμβανόμενα ευρήματα στην αναπτυξιακή ψυχολογία.

Μόλις το φαινόμενο δοκιμάστηκε και αναπαραχθεί διεξοδικά, έγινε μια τυπική μέθοδος για τον έλεγχο υποθέσεων σχετικά με την αντίληψη του ατόμου, τις επικοινωνιακές διαφορές ως αποτέλεσμα των φυλών ή πολιτισμικών διαφορών, τις ατομικές διαφορές στο στυλ προσκόλλησης και τις επιπτώσεις της μητρικής κατάθλιψης στα βρέφη. Το πείραμα με ακίνητο πρόσωπο έχει επίσης χρησιμοποιηθεί για τη διερεύνηση διαπολιτισμικών διαφορών, κωφών βρεφών, βρεφών με σύνδρομο Down, βρεφών που εκτίθενται σε κοκαΐνη, αυτιστικών παιδιών και παιδιών γονέων με διάφορες ψυχοπαθολογίες, ιδιαίτερα κατάθλιψη.

Το παρακάτω βίντεο απεικονίζει τη φυσική ανθρώπινη διαδικασία προσκόλλησης μεταξύ ενός μωρού και της μητέρας και στη συνέχεια τις επιπτώσεις της μη ανταπόκρισης εκ μέρους της μητέρας:

Όπως προτείνει ο Rick Ackley αυτό το άρθρο από το blog του The Genius in Children, «Ενώ το βίντεο δείχνει τη σημασία της προσκόλλησης μητέρας-παιδιού, αποκαλύπτει επίσης κάτι άλλο ζωτικής σημασίας για τους γονείς και όλους τους άλλους εκπαιδευτικούς. Δείτε το ξανά. Μήπως το μωρό βιώνει απώλεια προσκόλλησης ή απώλεια πρακτικότητας;»

Η πρακτορεία αναφέρεται στην υποκειμενική επίγνωση ότι κάποιος ξεκινά, εκτελεί και ελέγχει τις δικές του ενέργειες στον κόσμο. Όταν, για παράδειγμα, «εξακολουθούμε να αντιμετωπίζουμε» τα παιδιά μας αγνοώντας τις εκφράσεις των συναισθημάτων τους, μπορεί να βιώσουν απώλεια της εξουσίας τους. Δείξτε στο παιδί σας σεβασμό και κατανόηση σε στιγμές που αισθάνεται παρεξηγημένο, αναστατωμένο ή απογοητευμένο. Επικυρώστε τα συναισθήματά τους και καθοδηγήστε τα με εμπιστοσύνη και στοργή. Η ικανότητα του παιδιού σας να κατανοεί και να ρυθμίζει τα συναισθήματά του θα το βοηθήσει να πετύχει στη ζωή. Ο Δρ Γκλόρι αποκαλεί αυτό το να είσαι «Προπονητής Συναισθημάτων». Τα πέντε βασικά βήματα του Emotion Coaching είναι τα εξής:

• Έχετε επίγνωση των συναισθημάτων του παιδιού σας
• Αναγνωρίστε την έκφραση συναισθημάτων του παιδιού σας ως ευκαιρία για οικειότητα και διδασκαλία
• Ακούστε με ενσυναίσθηση και επικυρώστε τα συναισθήματα του παιδιού σας
• Βοηθήστε το παιδί σας να μάθει να χαρακτηρίζει τα συναισθήματά του με λέξεις
• Θέστε όρια όταν βοηθάτε το παιδί σας να λύσει προβλήματα ή να αντιμετωπίσει καταλλήλως ενοχλητικές καταστάσεις

Σαν να στραφείτε σε μια συνεργασία, μπορείτε να αναγνωρίσετε τις προσφορές των παιδιών και να ανταποκριθείτε σε αυτές για να δημιουργήσετε και να εξασφαλίσετε συναισθηματικές συνδέσεις. Αυτό σημαίνει ότι ενδιαφέρεστε για αυτό που λένε ή κάνουν και ακούτε για να καταλάβετε. Επικυρώστε τα συναισθήματα και τα συναισθήματά τους. Κανε ερωτησεις. Γίνε η υποστήριξη που χρειάζονται.